Внутри этих стен - Adamant

И я не знаю, как сказать всем вам,

Что скопилась там в моей больной душе

И я держу последний свой патрон в руках,

Ограничен и скован.

Ваш ребёнок вырос на глазах,

Пьяном руганьяе, этих потёртых стен,

Пьяных выходках, этих безумных глаз,

Пустых изменах и сорах.

И я не хочу теперь семью,

Не хочу жить так же, как и вы.

Но когда все плачат я смеюсь,

Так ценично раздавив весь мир.

И эти слёзы может быть умрут,

Но мне приятно их из вас давить.

Пустая ругань кончиться к утру,

Но эта боль внутри, эта боль внутри.

Припев:

И мир останови их,

Очередное новое утро,

Взорвётся в груди,

И я не знал сколько.

Но дальше пережить мир,

Но попрошу вас я больше не могу,

Мне срочно нужно уйти,

Прошу прости, но мне нет места в этом доме.

Это последний раз я обещал себе,

Мама ты вновь пьяна я забыл твой трезвый вид.

Эй, вы слишите?

Где тут всем плевать всегда,

Эта музыка, как драма для моей больной души.

Я многое не смог сказать вам многое,

Бл*дь умолчу про отца, что не интересовался мной,

Я вечный неудачник в их глазах,

И ваши боги брали, лишив всего тут.

Эксперимент тащиться прямо к небесам,

Но ваши чёртовы, не потерявшие контроль,

Мир с радостью раздарит счастье всем реклам,

Сделав меня не срываемым, но всех смешной толпой.

Но пока слышать ругань через комнату,

Вы скорчите своё ебало вновь блядь на мои проблемы.

Вы не услышите ведь тошно да,

И всё, что было внутри этих стен не изменит время.

Припев:

И мир останови их,

Очередное новое утро,

Взорвётся в груди,

И я не знал сколько.

Но дальше пережить мир,

Но попрошу вас я больше не могу,

Мне срочно нужно уйти,

Прошу прости, но мне нет места в этом доме.

И мир останови их,

Очередное новое утро,

Взорвётся в груди,

И я не знал сколько.

Но дальше пережить мир,

Но попрошу вас я больше не могу,

Мне срочно нужно уйти,

Прошу прости, но мне нет места в этом доме.

И я не знаю как сказать всем вам,

Что скопилась там в моей больной душе.

И я держу последний свой альбом в руках,

Ограничен и скован.

Ваш ребёнок вырос на глазах,

Пьяном руганьяе этих потёртых стен.

Пьяных выходках этих безумных глаз,

Пустых изменах и сорах.

En ik weet niet hoe ik het jullie allemaal moet vertellen

Wat heeft zich daar in mijn zieke ziel opgehoopt?

En ik houd mijn laatste patroon in mijn handen,

Beperkt en beperkt.

Uw kind is voor onze ogen gegroeid,

Dronken vloeken, deze armoedige muren,

Dronken capriolen, die gekke ogen,

Leeg verraad en ruzies.

En ik wil nu geen gezin

Ik wil niet leven zoals jij.

Maar als iedereen huilt, lach ik

Dus onbetaalbaar de hele wereld verpletteren.

En deze tranen kunnen sterven

Maar ik ben blij ze van je te verpletteren.

Leeg vloeken zal tegen de ochtend eindigen,

Maar deze pijn zit van binnen, deze pijn zit van binnen.

Refrein:

En de wereld stopt ze

Weer een nieuwe ochtend

Ontploffen in de borst

En ik wist niet hoeveel.

Maar ga door om de wereld te overleven,

Maar ik kan je niet meer vragen,

Ik moet dringend weg

Het spijt me, maar ik heb geen plaats in dit huis.

Dit is de laatste keer dat ik mezelf beloofd heb

Mam, je bent weer dronken, ik ben je nuchtere blik vergeten.

Hé, luister je?

Waar het iedereen hier altijd niets kan schelen,

Deze muziek is als een drama voor mijn zieke ziel.

Ik zou je niet veel kunnen vertellen,

Zwijg verdomme over mijn vader, dat hij niet in mij geïnteresseerd was,

Ik ben een eeuwige verliezer in hun ogen,

En je goden namen, alles hier berovend.

Een experiment om rechtstreeks naar de hemel te slepen,

Maar jouw verdomde, die de controle niet verloren,

De wereld zal blij zijn met alle advertenties,

Waardoor ik niet afgescheurd werd, maar de hele grappige menigte.

Maar terwijl ik door de kamer hoorde vloeken,

Je verpest je verdomde shit weer met mijn problemen.

Je zult het niet horen, het is misselijkmakend, ja,

En alles wat zich binnen deze muren bevond, zal de tijd niet veranderen.

Refrein:

En de wereld stopt ze

Weer een nieuwe ochtend

Ontploffen in de borst

En ik wist niet hoeveel.

Maar ga door om de wereld te overleven,

Maar ik kan je niet meer vragen,

Ik moet dringend weg

Het spijt me, maar ik heb geen plaats in dit huis.

En de wereld stopt ze

Weer een nieuwe ochtend

Ontploffen in de borst

En ik wist niet hoeveel.

Maar ga door om de wereld te overleven,

Maar ik kan je niet meer vragen,

Ik moet dringend weg

Het spijt me, maar ik heb geen plaats in dit huis.

En ik weet niet hoe ik het jullie allemaal moet vertellen

Wat zich daar in mijn zieke ziel ophoopte.

En ik houd mijn laatste album in mijn handen,

Beperkt en beperkt.

Uw kind is voor onze ogen gegroeid,

Dronken vervloekt deze armoedige muren.

De dronken capriolen van die gekke ogen

Leeg verraad en ruzies.