Ephemeral - Above, Below

Obscure reflections stare back at me

Through the tainted water

Neglected exposure

I am the product of this distorted culture

Eclipsed by my antic disposition

I’m merely an illusionary shell fed to chimeras

Fragmented am I

Fragmented constructs of a fluorescent realm

Incept a twilight and destruct the elms

A collective myopic gaze entrances us all

Oh how I pity this despondent existence

The lustrous phantom speaks of tongues obscured

The pale lumiére speaks of eyes deluded

My innocence was stolen by the birds who couldn’t see

Singing sonnets as the earth stood still and screamed

And at the end of it all

I was torn from my soul

Begging that one day

I might be whole

And at the end of it all

I might be whole

I set my heart ablaze and watched it flare nihility

But then the gateway appeared to me

And showed me the path

That would reconstruct my life

And purge this condition

And understand my disdain

This world is nothing more

Than the quintessence of dust

Show me how to rid myself of the shadows that lurk inside of me

And at the start of it all

I was torn from soul

Begging that one day

In time

I might be whole

Show me how to rid myself of the shadows that lurk in me

There are shadows that lurk in me

Duistere reflecties staren me aan

Door het bedorven water

verwaarloosde blootstelling

Ik ben het product van deze vervormde cultuur

Overschaduwd door mijn antieke karakter

Ik ben slechts een illusoire schelp die aan hersenschimmen wordt gevoerd

Gefragmenteerd ben ik

Gefragmenteerde constructies van een fluorescerend rijk

Begin een schemering en vernietig de iepen

Een collectieve kortzichtige blik boeit ons allemaal

Oh wat heb ik medelijden met dit moedeloze bestaan

Het glanzende spook spreekt van verdoezelde tongen

De bleke lumiére spreekt van misleide ogen

Mijn onschuld is gestolen door de vogels die niet konden zien

Sonnetten zingen terwijl de aarde stilstond en schreeuwde

En aan het einde van dit alles

Ik werd uit mijn ziel gerukt

Die ene dag smeken

Ik zou heel kunnen zijn

En aan het einde van dit alles

Ik zou heel kunnen zijn

Ik zette mijn hart in vuur en vlam en zag het nihiliteit oplaaien

Maar toen verscheen de gateway aan mij

En liet me het pad zien

Dat zou mijn leven reconstrueren

En zuiver deze voorwaarde

En begrijp mijn minachting

Deze wereld is niets meer

Dan de essentie van stof

Laat me zien hoe ik mezelf kan ontdoen van de schaduwen die in mij op de loer liggen

En aan het begin van alles

Ik werd uit mijn ziel gescheurd

Die ene dag smeken

Op tijd

Ik zou heel kunnen zijn

Laat me zien hoe ik mezelf kan ontdoen van de schaduwen die in mij op de loer liggen

Er zijn schaduwen die in mij op de loer liggen