Trágica Filosofia Esotérica - A286, Smith, J Ariais

Atravessei o deserto dos ossos

A caminhada aqui fala por si, pega

Sob inspirações de sangrentas paixões

Eis minha trágica filosofia esotérica

A exceção da regra sim

Sei o que sou, o que faço, o que fiz

Esqueço o que fez, nunca o que aprendi

É rap de raiz

Não ultrapassado, presente, insubstituível

Auto confiança, Inabalável, cair de pé é característico

Errático, fadado ao insucesso, consagrei minha autodisciplina

Religiosidade foi fé no progresso

E me fiz realidade sem expectativas

Isso é cria das ruas, da quebra, sem sorte da vida

Onde talento é persistência, força foi a crença das mil subestimas

Sem tempo pra chorar, juntei meus restos e fiz acontecer

No foco dos parasitas, vocês quer ir pro céu

Mas não querem morrer

Sem simpatia, contrariando os cu que desacredita plantado

Hoje vocês vão aprender a nunca mais

Confundir modéstia com ser otário

Hitmaker dos becos e barraco, mais respeito, menos emoção

É rap de verdade, sem prazo de validade nessa porra

Não é hit de verão

Sem medo da morte, congênito no berço da guerra

Movido pelas paixões, adaptado a tragédia

Entre Judas e putas, postura incorruptível

De sagrada conduta, destinado a morrer pelo que acredito

Progresso pro nossos, repúdio aos covardes

Favelado por natureza, rap de verdade

Mais que ninguém sei pelo que passei

Quando medo não era opção

Sob jugo da necessidade em silêncio

Entendendo que o tempo glorifica a ação

Sem apego a aplauso, dispenso liturgias artísticas

Ajude a si mesmo, então tudo há de te ajudar

Sem rastro numa viela, entro e saio de qualquer favela

Registra uma falha concreta e atire a primeira pedra

Lágrimas são capacitação, só o caos reproduz as estrelas

Distinguindo os que faz de verdade, dos que faz por bucet…

Autodidata nato, boicotado pelo Estado, competitivo

No mercado de obediência invendável (consagrado)

Amado, odiado, folgado, ousado

Meus manuscritos trágicos não são peças de teatro

Onde só entendem o que querem, verdades passarão batido

Meus versos compõe meu silêncio

Você não tem nível pra ser respondido

Preocupado com porra nenhuma

Fazendo o que ama pra morrer feliz

Vencer é nunca desistir

Jamais se mate antes do fim

Sem medo da morte, congênito no berço da guerra

Movido pelas paixões, adaptado a tragédia

Entre Judas e putas, postura incorruptível

De sagrada conduta, destinado a morrer pelo que acredito

Progresso pro nossos, repúdio aos covardes

Favelado por natureza, rap de verdade

Ik stak de woestijn van botten over

De wandeling hier spreekt voor zich, take

Onder inspiraties van bloedige passies

Zie mijn tragische esoterische filosofie

De vrijstelling van de regel ja

Ik weet wat ik ben, wat ik doe, wat ik deed

Ik ben vergeten wat je deed, nooit wat ik heb geleerd

Het is root rap

Niet verouderd, aanwezig, onvervangbaar

Zelfvertrouwen, onwankelbaar, op de been komen is kenmerkend

Onregelmatig, gedoemd te mislukken, wijdde ik mijn zelfdiscipline

Religiositeit was geloof in vooruitgang

En ik maakte mezelf werkelijkheid zonder verwachtingen

Dit is spawn van de straat, van de pauze, pech leven

Waar talent doorzettingsvermogen is, was kracht het geloof van duizend onderschattingen

Geen tijd om te huilen, ik verzamelde mijn stoffelijk overschot en liet het gebeuren

In de focus van de parasieten, wil je naar de hemel gaan

Maar wil niet dood

Geen sympathie, in tegenspraak met de cus die je in diskrediet hebt gebracht

Vandaag leer je om nooit meer

Verwar bescheidenheid met een sukkel zijn

Steegjes en krotten hitmaker, meer respect, minder emotie

Het is echte rap, geen houdbaarheidsdatum op deze shit

Het is geen zomerhit

Geen angst voor de dood, aangeboren in de wieg van de oorlog

Gedreven door passies, aangepast aan tragedie

Tussen Judas en hoeren, onvergankelijke houding

Onheilig gedrag, voorbestemd om te sterven voor wat ik geloof

Vooruitgang voor de onze, afwijzing van lafaards

Favelado van nature, echte rap

Meer dan wie dan ook weet ik wat ik heb meegemaakt

Toen angst geen optie was

Onder het juk van de nood in stilte

Begrijpen dat tijd actie verheerlijkt

Zonder gehechtheid aan applaus, zie ik af van artistieke liturgieën

Help jezelf, zodat alles jou moet helpen

Zonder een spoor in een steegje, ga ik elke favela binnen en verlaat ik

Registreer een concrete fout en gooi de eerste steen

Tranen zijn empowerment, alleen chaos reproduceert de sterren

Onderscheid maken tussen degene die je echt doet, en degene die je voor je poesje doet...

Geboren autodidact, geboycot door de staat, competitief

Op de onverkoopbare gehoorzaamheidsmarkt (gewijd)

Geliefd, gehaat, slap, gedurfd

Mijn tragische manuscripten zijn geen toneelstukken

Waar ze alleen begrijpen wat ze willen, zullen waarheden onopgemerkt blijven

Mijn verzen vormen mijn stilte

Je hebt geen niveau om beantwoord te worden

bezorgd over shit

Doen wat je leuk vindt om gelukkig te sterven

Winnen is nooit opgeven

Nooit zelfmoord plegen voor het einde

Geen angst voor de dood, aangeboren in de wieg van de oorlog

Gedreven door passies, aangepast aan tragedie

Tussen Judas en hoeren, onvergankelijke houding

Onheilig gedrag, voorbestemd om te sterven voor wat ik geloof

Vooruitgang voor de onze, afwijzing van lafaards

Favelado van nature, echte rap