Creer es Ver - Quilapayun

Entre el querer y no poder

La vida viene y va sin gran medida

Y el tiempo pasa sin mirar

Adonde ha de llegar el que camina

¿Cómo saber si hay un lugar

En donde terminar

La travesía?

Ser o no ser no es la cuestión fundamental

Porque soy hasta el final

Una misma cosa

Pero me importa recobrar la ingenuidad

De poder recomenzar

Y que el amor responda

Una experiencia por fatal

No puede condenar la poesía

Ni tan siquiera relegar

Lo más elemental: la fantasía

¿Dónde está el sueño y dónde está

La propia realidad

Que nos habitan?

Nunca se ha visto mariposa sin su flor

Ni una herida sin dolor

Ni corazón que esconda;

Por eso en toda geografía lo esencial

Es crear lo inhabitual

Cuando la pasión desborda

No hay mayor fuerza ni razón

Que la que viene de tu corazón

Cuando a lo lejos cielo y mar

Son uno y mismo azul para la vista

No importa mucho la versión

Que aquí dos cosas son, y muy distintas

¡Porqué creer también es ver

Que están por suceder

Las maravillas!

Si aún no es posible unir la espera con el fin

Y la historia por venir

No excita la ocurrencia

Dar tiempo al tiempo es una idea baladí

Pues el futuro ya está aquí

Con poca y gran urgencia

Tussen willen en niet kunnen

Het leven komt en gaat zonder veel maatregelen

En de tijd verstrijkt zonder te kijken

Waar degene die loopt moet aankomen

Hoe weet je of er een plaats is?

waar te eindigen?

Het kruispunt?

Zijn of niet zijn is niet de fundamentele vraag

Omdat ik tot het einde ben

hetzelfde

Maar ik wil mijn naïviteit terugkrijgen

Om te kunnen herstarten

En laat liefde antwoorden

Een fatale ervaring

Kan poëzie niet veroordelen

Zelfs niet degraderen

De meest elementaire: fantasie

Waar is de droom en waar is

realiteit zelf

Wat bewonen ons?

Er is nog nooit een vlinder gezien zonder zijn bloem

Geen wond zonder pijn

Geen hart om te verbergen;

Dat is de reden waarom in alle geografie de essentiële

Is het ongewone creëren

Wanneer de passie overloopt

Er is geen grotere kracht of reden

Dan degene die uit je hart komt

Wanneer in de verte lucht en zee

Ze zijn één en hetzelfde blauw om te zien

De versie maakt niet zoveel uit

Dat hier twee dingen zijn, en heel verschillend

Want geloven is ook zien

wat staat er te gebeuren?

De wonderen!

Als het nog steeds niet mogelijk is om mee te wachten met het einde

en het verhaal dat nog gaat komen

Wekt het voorval niet op

Tijd tot tijd geven is een triviaal idee

Nou, de toekomst is er al

Met weinig en grote urgentie