La rana e lo scorpione - 883

Non ricordo l’anno però ricordo eravamo in macchina

Ridevamo sulla Lega e sulla sua durezza intima

Poi mi dicesti: — Sai

Noi non faremo mai

Le scelte facili

Le strade semplici…" —

Mesi dopo ci han lasciato le ex in contemporanea

Se non fosse che stavamo un po' male

Era quasi comica

Tu mi dicesti: — «Sai

Mi sa che non cambieremo mai

Come quella storia che

C'è la rana e lo scorpione…" —

Non so se hai avuto anche tu l’impressione

Che il tempo acceleri

A sedici anni un anno dura una vita

Poi a trenta sei già lì

Tu con I tuoi pensieri

Le angosce orrende ed I desideri

Io con le mie canzoni

Vicini oppure così lontani…

Lo scorpione doveva attraversare il fiume;

così non sapendo nuotare,

chiese aiuto alla rana: — «Per favore, fammi salire sulla tua schiena e

portami sull’altra sponda" — La rana rispose: — «Fossi matta! Così appena siamo

in acqua mi pungi e mi uccidi!!!»

-«Per quale motivo dovrei farlo»

— incalzò lo scorpione — «Se ti pungo tu muori e io annego!" — La rana stette

un attimo a pensare, e convintasi della sensatezza dell’obiezione dello

scorpione, lo caricò sul dorso e insieme entrarono in acqua

A metà del tragitto la rana sentì un dolore intenso provenire dalla schiena,

e capì di essere stata punta dallo scorpione.

Mentre entrambi stavano per

morire la rana chiese all’insano ospite il perché del folle gesto

-«Perché sono uno scorpione…» — rispose lui

Io le lacrime sul viso di tua moglie

Non le ho mai scordate

Quella gelida mattina d’inverno di cose ne ha cambiate

Mentre ti allontanavi

Mentre guardando ci salutavi

Attraversando il fiume

Come quello scorpione…

Ik weet het jaar niet meer, maar ik herinner me wel dat we in de auto zaten

We lachten om de League en haar intieme hardheid

Toen zei je tegen mij: - Weet je?

We zullen het nooit doen

De gemakkelijke keuzes

De eenvoudige wegen ... "-

Maanden later verlieten de exen ons tegelijkertijd

Behalve dat we een beetje ziek waren

Het was bijna komisch

Je vertelde me: - «Weet je

Ik denk dat we nooit zullen veranderen

Zoals dat verhaal dat

Daar is de kikker en de schorpioen ... "-

Ik weet niet of jij ook de indruk had

Laat de tijd versnellen

Op zestienjarige leeftijd duurt een jaar een leven lang

Dan ben je er om dertig uur al

Jij met je gedachten

De verschrikkelijke angsten en verlangens

Ik met mijn liedjes

Dichtbij of zo ver weg...

De schorpioen moest de rivier oversteken;

dus niet wetend hoe te zwemmen,

hij vroeg de kikker om hulp: - «Laat me alsjeblieft op je rug gaan en

breng me naar de andere oever "- De kikker antwoordde: -" Ik was gek! Dus zodra we zijn

in het water prik je me en vermoord je me!!!"

- "Waarom zou ik het doen"

- drong er bij de schorpioen op aan - "Als ik je steek, sterf je en verdrink ik!" - De kikker bleef

een moment om na te denken en overtuigd te raken van de gevoeligheid van het bezwaar van de

schorpioen, laadde hem op zijn rug en samen gingen ze het water in

Halverwege de reis voelde de kikker een intense pijn uit zijn rug komen,

en realiseerde zich dat ze was gestoken door de schorpioen.

Terwijl ze allebei op het punt stonden om

stervende de kikker vroeg de krankzinnige gast de reden voor het krankzinnige gebaar

- «Omdat ik een schorpioen ben ...» - antwoordde hij

Ik de tranen op het gezicht van je vrouw

Ik ben ze nooit vergeten

Die koude winterochtend heeft dingen veranderd

Terwijl je wegliep

Tijdens het kijken begroette je ons

De rivier oversteken

Zoals die schorpioen...