Chão de Estrelas - Elizeth Cardoso

Minha vida era um palco iluminado

Eu vivia vestido de dourado

Palhaço das perdidas ilusões

Cheio dos guizos falsos da alegria

Andei cantando a minha fantasia

Entre as palmas febris dos corações

Meu barracão no morro do Salgueiro

Tinha o cantar alegre de um viveiro

Foste a sonoridade que acabou

E hoje, quando do sol, a claridade

Forra o meu barracão, sinto saudade

Da mulher pomba-rola que voou

Nossas roupas comuns dependuradas

Na corda, qual bandeiras agitadas

Pareciam estranho festival

Festa dos nossos trapos coloridos

A mostrar que nos morros mal vestidos

É sempre feriado nacional

A porta do barraco era sem trinco

E a lua, furando o nosso zinco

Salpicava de estrelas nosso chão

Tu pisavas nos astros, distraída

Sem saber que aventura desta vida

É a cabrocha, o luar e o violão

Mijn leven was een verlicht podium

Ik leefde in een gouden jurk

Clown van verloren illusies

Vol met de nepbellen van vreugde

Ik heb mijn fantasie gezongen

Tussen de koortsige harten

Mijn schuur op de Salgueiro-heuvel

Er was het vrolijke gezang van een kinderkamer

Het was het geluid dat eindigde

En vandaag, wanneer de zon, het heldere

Bedek mijn schuur, ik mis je

Van de tortelduifvrouw die vloog

Onze gewone kleren hangen

Aan het touw, als wapperende vlaggen

Ze zagen eruit als een vreemd festival

Partij van onze gekleurde vodden

Dat laten zien in slecht geklede heuvels

Het is altijd een nationale feestdag

De deur van de hut had geen vergrendeling

En de maan, saai ons zink

Bespat onze vloer met sterren

Je stapte op de sterren, afgeleid

Niet wetend welk avontuur van dit leven

Het is de geit, het maanlicht en de gitaar