Jeanie with the light brown hair - Stephen Foster, Dieter Reith, FOSTER, STEPHEN

I dream of Jeanie with the light brown hair,

Borne, like a vapor, on the summer air;

I see her tripping where the bright streams play,

Happy as the daisies that dance on her way.

Many were the wild notes her merry voice would pour,

Many were the blithe birds that warbled them o’er:

Oh!

I dream of Jeanie with the light brown hair,

Floating, like a vapor, on the soft summer air.

I long for Jeanie with the daydawn smile,

Radiant in gladness, warm with winning guile;

I hear her melodies, like joys gone by,

Sighing round my heart o’er the fond hopes that die:

Sighing like the night wind and sobbing like the rain,

Wailing for the lost one that comes not again:

Oh!

I long for Jeanie, and my heart bows low,

Never more to find her where the bright waters flow.

I sigh for Jeanie, but her light form strayed

Far from the fond hearts round her native glade;

Her smiles have vanished and her sweet songs flown,

Flitting like the dreams that have cheered us and gone.

Now the nodding wild flowers may wither on the shore

While her gentle fingers will cull them no more:

Oh!

I sigh for Jeanie with the light brown hair,

Floating, like a vapor, on the soft summer air.

Ik droom van Jeanie met het lichtbruine haar,

Gedragen, als een damp, op de zomerlucht;

Ik zie haar struikelen waar de heldere stromen spelen,

Blij als de madeliefjes die op haar weg dansen.

Talrijk waren de wilde tonen die haar vrolijke stem zou uitstorten,

Velen waren de vrolijke vogels die hen kwelden:

Oh!

Ik droom van Jeanie met het lichtbruine haar,

Zwevend, als een damp, op de zachte zomerlucht.

Ik verlang naar Jeanie met de dageraadglimlach,

Stralend van blijdschap, warm van winnende bedrog;

Ik hoor haar melodieën, zoals vervlogen vreugden,

Zuchtend rond mijn hart over de dierbare hoop die sterft:

Zuchtend als de nachtwind en snikkend als de regen,

Gejammer om de verlorene die niet meer terugkomt:

Oh!

Ik verlang naar Jeanie, en mijn hart buigt diep,

Nooit meer om haar te vinden waar het heldere water stroomt.

Ik zucht voor Jeanie, maar haar lichte vorm dwaalde af

Ver weg van de liefhebbende harten rond haar inheemse open plek;

Haar glimlach is verdwenen en haar lieve liedjes zijn gevlogen,

Fladderend als de dromen die ons hebben opgevrolijkt en zijn verdwenen.

Nu kunnen de knikkende wilde bloemen aan de kust verwelken

Terwijl haar zachte vingers ze niet meer zullen doden:

Oh!

Ik zucht voor Jeanie met het lichtbruine haar,

Zwevend, als een damp, op de zachte zomerlucht.