Comrades, Fill No Glass for Me - Stephen Foster, Frank Luther, The Century Quartet

Oh, comrades, fill no glass for me

To drown my soul in liquid flame

For if I drank, the toast should be

To blighted fortune, health and fame

Yet, though I long to quell the strife

That passion holds against my life

Still, boon companions may ye be

But, comrades, fill no glass for me

Oh, I know a breast that once was light

Whose patient sufferings need my care

I know a hearth that once was bright

But drooping hopes have nestled there

Then while the teardrops nightly steal

From wounded hearts that I should heal

Though, boon companions ye may be

Oh, comrades, fill no glass for me

When I was young I felt the tide

Of aspirations undefiled

But manhood’s years have wronged the pride

My parents centred in their child

Then, by a mother’s sacred tear

By all that memory should revere

Though, boon companions may ye be

Oh, comrades, fill no glass for me

Oh, kameraden, vul geen glas voor mij

Om mijn ziel te verdrinken in vloeibare vlammen

Want als ik dronk, zou de toast moeten zijn:

Om fortuin, gezondheid en roem te verwoesten

Maar hoewel ik ernaar verlang om de strijd te onderdrukken

Die passie houdt mijn leven tegen

Toch mogen jullie goede metgezellen zijn

Maar, kameraden, vul geen glas voor mij

Oh, ik ken een borst die ooit licht was

Wiens lijden van een patiënt mijn zorg nodig heeft?

Ik ken een haard die ooit helder was

Maar neerhangende hoop heeft zich daar genesteld

Terwijl de tranen elke nacht stelen

Van gewonde harten die ik zou moeten genezen

Hoewel u misschien wel metgezellen bent

Oh, kameraden, vul geen glas voor mij

Toen ik jong was, voelde ik het tij

Van onbezoedelde aspiraties

Maar de jaren van mannelijkheid hebben de trots onrecht aangedaan

Mijn ouders waren gericht op hun kind

Dan, door de heilige traan van een moeder

Door al dat geheugen zou moeten vereren

Hoewel, gezegende metgezellen mogen jullie zijn

Oh, kameraden, vul geen glas voor mij