Assinado eu - Tiê

Já faz um tempo que eu queria te escrever um som

Passado o passado acho que eu mesma esqueci o tom

Mas sinto que eu te devo sempre alguma explicação

Parece inaceitável a minha decisão

Eu sei

Da primeira vez quem sugeriu eu sei, eu sei, fui eu

Da segunda quem fingiu que não estava ali também fui eu

Mas em toda a história é nossa obrigação

Saber seguir em frente seja lá qual direção

Eu sei

Tanta afinidade assim eu sei que só pode ser bom

Mas se é contrário, é ruim, pesado e eu não acho bom

Eu fico esperando o dia que você

Me aceite como amiga, ainda vou te convencer

Eu sei

E te peço, me perdoa, me desculpa

Que eu não fui sua namorada pois fiquei atordoada

Faltou o ar, faltou o ar

Me despeço dessa história e concluo:

A gente segue a direção que o nosso próprio coração mandar

E foi pra lá, e foi pra lá

E te peço, me perdoa, me desculpa

Que eu não fui sua namorada pois fiquei atordoada de amor

Faltou o ar, faltou o ar

Me despeço dessa história e concluo:

A gente segue a direção que o nosso próprio coração mandar

E foi pra lá, e foi pra lá, e foi pra lá

Het is alweer een tijdje geleden dat ik je een geluid wilde schrijven

Voorbij het verleden, ik denk dat ik zelf de toon vergeten ben

Maar ik heb het gevoel dat ik je altijd wat uitleg verschuldigd ben

Mijn beslissing lijkt onaanvaardbaar

Ik weet

De eerste keer dat ik suggereerde weet ik, ik weet het, ik was het

De tweede persoon die deed alsof hij er niet was, was ik ook

Maar in de hele geschiedenis is het onze plicht

Weten hoe je vooruit kunt gaan in welke richting dan ook

Ik weet

Zoveel affiniteit dat ik weet dat het alleen maar goed kan zijn

Maar als het het tegenovergestelde is, is het slecht, zwaar en ik denk niet dat het goed is

Ik wacht op de dag dat jij

Accepteer me als een vriend, ik zal je nog steeds overtuigen

Ik weet

Ik smeek je, vergeef me, excuseer me

Dat ik je vriendin niet was omdat ik stomverbaasd was

Gebrek aan lucht, gebrek aan lucht

Ik neem afscheid van dit verhaal en besluit:

We volgen de richting die ons eigen hart stuurt

En ging daarheen en ging daarheen

Ik smeek je, vergeef me, excuseer me

Dat ik niet je vriendin was omdat ik versteld stond van de liefde

Gebrek aan lucht, gebrek aan lucht

Ik neem afscheid van dit verhaal en besluit:

We volgen de richting die ons eigen hart stuurt

En ging daarheen en ging daarheen en ging daarheen