עונות - Aviv Geffen

את הגעת שלובה עם חורף

עם חיוך בשתי עינייך

הסתכלת עלי וכבר הבנתי איך

איך שלכת אהבה

נופלת על אדמת חיינו

מה עושים עכשיו שאל אותי ליבך

כוכבים מעלינו

כמו יודעים על כל שמתרחש

לא עושים עניין לזמן

לא אכפת לנו לאן

את היית באיזה חודש

וחיכינו כבר לילד

כשנולד אני קראתי לו אביב

כי הוא סימל תקופת ביניים

כשחיכיתי בינתיים כבר לחופש

ששום איש אינו משיב

את בכית כשעזבתי

לטובת ערוגות שבכפר

שם זרעתי התחלה

שם קצרתי משפחה

והנה קיץ שכוב לו

בגינה ליד הילד

שהביט בי ובשתי עיניו עצבות

תחזור לאמא הוא לחש לי

ואני פתאום הרגשתי

איך החופש אט הופך לו לבדידות

בחלון משפחה מטיילת

וילדי כבר נרדם על ספה

ופתאום את חסרה

בליבי האור כבה

אז עם הסתיו חזרתי

ועל צווארך הנחתי

שרשרת הבטחות אמיתיות

יקירתי אנא סלחי לי

אני יודע שטעיתי

כמו הטבע

גם ללב ארבע עונות

Je kwam samen met de winter

Met een glimlach in beide ogen

Je keek me aan en ik begreep al hoe

hoe ben je verliefd geworden

valt op de grond van ons leven

Wat zijn we nu aan het doen, vroeg je hart aan mij

sterren boven ons

Alsof je alles weet wat er gebeurt

We geven niet om tijd

Het maakt ons niet uit waar

Welke maand was je?

En we waren al aan het wachten op het kind

Toen hij werd geboren, noemde ik hem Aviv

Omdat het een tussenperiode symboliseerde

Toen ik al op vrije tijd zat te wachten

dat niemand antwoordt

Je huilde toen ik wegging

ten bate van bedden in het dorp

Daar zaaide ik een begin

Ik heb daar een gezin gesticht

En hier is een zomer die voor hem slaapt

In de tuin naast het kind

die me met droefheid in zijn beide ogen aankeek

Ga terug naar mama, fluisterde hij tegen me

En ineens voelde ik

Hoe vrijheid langzaam voor hem verandert in eenzaamheid

In het raam loopt een gezin

En mijn kind is al in slaap gevallen op de bank

En ineens ben je vermist

In mijn hart ging het licht uit

Dus met de herfst kwam ik terug

En op je nek plaatste ik

Een ketting van echte beloften

mijn liefste, vergeef me alsjeblieft

ik wist dat ik fout zat

zoals de natuur

Ook voor het hart van Four Seasons