it always gives you a chance to run before it attacks you - Flatsound

Go ahead and work with your hands

Form the calluses that harden them

And start molding something new out of clay

And in the dead of night, it’ll take a shape

Just don’t call me indescribable

'Cause it makes me uncomfortable

I just wanted for you to find your way

Without me, could you do it without me?

'Cause you want something I can’t be

So promise me you’ll work on yourself

Don’t waste all that love on someone else

'Cause there’s always something new in the way

Sometimes I make a friend just to make mistakes

So don’t call me indescribable

'Cause it makes me uncomfortable

I just wanted for you to find your way

And I’ve always had this fear that I’m

Not real enough to be described

So I’m learning to adapt to everything

But I don’t know if you want to

Fall in love with a costume

I guess there’s nothing to stop you

'Cause doesn’t it all go back to the way it has to

It always gives you a chance to run before it attacks you

So show me what you made with your hands

I treat the memory like contraband

And keep it in a dark, hidden cave

But eventually, it wants to see the day

That’s why I’m welcoming a wandering eye

It’s the assurance that you’ll be alright

If I wake up one day and decide

That the distance is more like a dimming light

Because everything is just a compromise

Between the out of touch and the stuck inside

And I’m stuck inside

I’m stuck inside

I’m stuck inside

But doesn’t it all go back to the way it has to

It always gave you a chance to run when it didn’t have to

Ga je gang en werk met je handen

Vorm het eelt dat ze verhardt

En begin iets nieuws uit klei te vormen

En in het holst van de nacht zal het een vorm aannemen

Noem me gewoon niet onbeschrijfelijk

Omdat ik me er ongemakkelijk bij voel

Ik wilde gewoon dat je je weg zou vinden

Zou je het zonder mij kunnen doen zonder mij?

Omdat je iets wilt dat ik niet kan zijn

Dus beloof me dat je aan jezelf werkt

Verspil al die liefde niet aan iemand anders

Omdat er altijd iets nieuws in de weg staat

Soms maak ik een vriend om fouten te maken

Dus noem me niet onbeschrijfelijk

Omdat ik me er ongemakkelijk bij voel

Ik wilde gewoon dat je je weg zou vinden

En ik heb altijd de angst gehad dat ik ben

Niet echt genoeg om te worden beschreven

Dus ik leer me aan alles aan te passen

Maar ik weet niet of je dat wilt

Word verliefd op een kostuum

Ik denk dat er niets is dat je tegenhoudt

Want gaat het niet allemaal terug naar hoe het moet?

Het geeft je altijd de kans om te rennen voordat het je aanvalt

Dus laat me zien wat je met je handen hebt gemaakt

Ik behandel de herinnering als smokkelwaar

En bewaar het in een donkere, verborgen grot

Maar uiteindelijk wil het de dag zien

Daarom verwelkom ik een dwalend oog

Het is de zekerheid dat het goed komt

Als ik op een dag wakker word en besluit

Dat de afstand meer op een dimlicht lijkt

Omdat alles slechts een compromis is

Tussen het onaanraakbare en het vastzittende binnenin

En ik zit vast binnen

Ik zit vast binnen

Ik zit vast binnen

Maar gaat het niet allemaal terug naar hoe het moet?

Het gaf je altijd de kans om te rennen als het niet hoefde