На ночных кустах - Юлий Ким

На ночных кустах ветки трогая,

Выхожу один да на дорогу я.

Темнота кругом несусветная,

Замолчала ночь беспредметная.

Что ж ты, ночь, молчишь, не шевелишься,

На взаимную любовь не надеешься?

Распускается сирень за заборами,

Псы голодные орут за которыми.

Не решу никак незадачу я:

Отчего у собак жизнь собачая?

Знать хозяин их хуже Каина,

Убежать бы им от хозяина,

От хозяина — злого жадины,

Не зазря же им клички дадены!..

Эх, душа моя косолапая,

Ты чего болишь, кровью капая,

Кровью капая в пыль дорожную?

Не случится со мной невозможное!

Без любви прожить не получится,

А зазря любить — только мучиться…

Не смотри ж ты, ночь, исподлобия,

Злого недруга наподобие,

Не смотри ж ты, ночь, не подглядывай,

За мою судьбу не загадывай!

In de nacht raken de struiken de takken,

Ik ga alleen en op pad.

De duisternis rondom is volkomen,

De nacht viel stil.

Wel, jij, nacht, zwijgt, beweegt niet,

Hoop je niet op wederzijdse liefde?

Lila bloesems achter de hekken,

Hongerige honden schreeuwen hen na.

Ik zal het probleem op geen enkele manier oplossen:

Waarom hebben honden een hondenleven?

Hun meester kennen is erger dan Kaïn,

Ze zouden weglopen van de eigenaar,

Van de eigenaar - een slechte hebzuchtig,

Niet voor niets kregen ze bijnamen! ..

Oh, mijn ziel is onhandig,

Waarom heb je pijn, druipend van bloed,

Bloed druppelen in het wegstof?

Het onmogelijke zal mij niet overkomen!

Kan niet leven zonder liefde

En tevergeefs om lief te hebben - alleen om te lijden ...

Kijk niet, jij, nacht, nors,

Als een boze vijand

Niet kijken, nacht, niet gluren,

Raad niet voor mijn lot!