Обыкновенное чудо - Мафик

Разучился я летать, летать,

Слишком много без тебя фальши,

По другому не сказать, сказать,

Не могу я без тебя дальше,

Жмётся к пальчику кольцо,

Бриллиантовой печалью,

Облака с твоим лицом,

В синем небе различаю.

Урони в ладонь звезду,

Мне вселенная,

Так давно я чудо жду,

Обыкновенное.

Помнишь, я тогда застыл, застыл,

Белый ангел мне играл на скрипке,

Я галактику открыл, открыл,

Я нашёл её в твоей улыбке,

Упадут стихи в огонь,

Но сгорит одна бумага,

И поймает на ладонь,

Свою звёздочку бродяга.

Ik vergat hoe te vliegen, vliegen,

Te veel vervalsingen zonder jou

Zeg niet anders, zeg

Ik kan niet verder zonder jou

De ring drukt tegen de vinger,

diamant verdriet,

Wolken met je gezicht

In de blauwe lucht onderscheid ik.

Laat een ster in je handpalm vallen

het universum voor mij,

Ik wacht al zo lang op een wonder

Normaal.

Onthoud, toen bevroor ik, bevroor,

De witte engel speelde viool voor mij,

Ik ontdekte de melkweg, opende het,

Ik vond het in je glimlach

Gedichten vallen in het vuur,

Maar één papier zal branden

En vangsten in de palm,

Je sterrenzwerver.