Джульетта и вор - Мафик

От мутных дел отдохнуть, и оттянуться чуть-чуть,

В кабак с братвой зарулил он на пиво,

Там всё всегда по уму, и на танцполе в дыму,

Девчонки двигают телом красиво.

Качнулась в небе луна, когда девчонка одна,

На белый танец его пригласила,

Она кружилась легка, и под конец медлячка,

Себя домой проводить попросила.

Через четыре двора, от молодого вора,

Жила девчонка с большими глазами,

Он разводил дураков, в общак сдавая улов,

Она в учаге сдавала экзамен.

Он не забыл адресок, и как-то в поздний часок,

Он подкатил к ней во двор и увидел,

Её зажала шпана, как птица бьётся она,

И всем плевать на её «помогите».

А ну-ка ша, пацаны, держите крепче штаны,

Он закричал и шмальнул с пистолета,

И в тот же миг кто куда, рванула с места шпана,

И улыбнулась сквозь слёзы Джульетта.

Потом случился кикоз, приёмка, шухер, допрос,

Закрыли парня на долгие годы,

Он волком выл на луну, не сладко было ему,

Но он дождался желанной свободы.

Погожим вышел денёк, когда шагнул паренёк,

На волю вольную с дальнего рейса,

И наконец увидал, о чём так долго мечтал,

Она с букетом стояла на рельсах.

Neem een ​​pauze van moeilijke zaken, en ontspan een beetje,

Hij reed naar de herberg met de jongens voor bier,

Alles is daar altijd in orde, en op de dansvloer in rook,

De meisjes bewegen hun lichaam prachtig.

De maan zwaaide in de lucht als het meisje alleen is,

Ze nodigde hem uit voor een witte dans,

Ze draaide lichtjes, en op het einde was ze langzaam,

Ze vroeg om naar huis te worden gebracht.

Vier meter verderop, van een jonge dief,

Er woonde een meisje met grote ogen,

Hij fokte dwazen, overhandigde de vangst als een gemeenschappelijk fonds,

Ze deed examen in de klas.

Hij vergat het adres niet, en op de een of andere manier op een laat uur,

Hij reed naar haar toe in de tuin en zag

Ze werd geperst door de punkers, als een vogel die ze verslaat,

En niemand geeft om haar "hulp".

Kom op, jongens, houd je broek stevig vast,

Hij schreeuwde en haalde zijn schouders op met een pistool,

En op hetzelfde moment, wie dan ook, haastte zich van de plaats van de punks,

En Juliet glimlachte door haar tranen heen.

Toen was er een kykosis, acceptatie, nix, ondervraging,

sloot de man voor vele jaren,

Hij huilde als een wolf naar de maan, het was niet lief voor hem,

Maar hij wachtte op de gewenste vrijheid.

De dag kwam goed, toen de jongen stapte,

Om vrij te zijn van een langeafstandsvlucht,

En eindelijk zag ik waar ik zo lang van droomde,

Ze stond op de rails met een boeket.