Кот 2 - Мафик

На вокзале не рисуюсь,

На базаре не тусуюсь,

Волюшка висит на волоске,

По хавирам мутным шкерюсь,

На хоромы не надеюсь в розыске,

Не прошу и не менжую,

Если надо побомжую,

Ушлую засаду переждём,

Вот и двигаюсь уставший,

Я как без вести пропавший по дождём.

На водосточной трубе,

Играя дождик идёт,

Гуляет сам по себе,

Пропавший без вести кот,

Я ж как и ты, брат лихой,

Стащил чужого чутка,

Так поделись же со мной,

Ты уголком чердака.

Как в компьютерной бродилке,

Переулки и развилки,

Невидимкой шарю в темноте,

Не дай Боже промахнуться

В зарешёченной проснуться комнате,

Всю последнюю заначку,

В круглосуточном на жрачку,

Я оставил просто и легко,

Чё-кого, себе парняге,

И хвостатому бродяге молоко.

Ik teken niet op het station,

Ik hang niet rond op de markt,

Volushka hangt aan een zijden draadje,

Ik haast me over modderige khavirs,

Ik hoop niet op herenhuizen op de gezochte lijst,

Ik vraag niet en ik verander niet,

Indien nodig zal ik helpen

Laten we wachten op de lelijke hinderlaag,

Hier beweeg ik me moe,

Ik ben als een vermist persoon in de regen.

Op de regenpijp

Het regent tijdens het spelen

Loopt vanzelf

vermiste kat,

Ik ben net als jij, onstuimige broer,

Nam de stront van iemand anders

Dus deel met mij

Je bent een hoekje van de zolder.

Zoals in een computerwalker,

Steegjes en vorken,

Onzichtbaar snuffel ik in het donker,

God verhoede dat je mist

In een afgesloten kamer om wakker te worden,

Alle laatste voorraad

In de 24-uurs op de zhrachka,

Ik ging eenvoudig en gemakkelijk weg,

Che-wie, zelf een man,

En melk voor de zwerver.