L'éclusier - Jacques Brel

Les mariniers

Me voient vieillir

Je vois vieillir

Les mariniers

On joue au jeu

Des imbéciles

Où l’immobile

Est le plus vieux

Dans mon métier

Même en été

Faut voyager

Les yeux fermés

Ce n’est pas rien d'être éclusier

Les mariniers

Savent ma trogne

Ils me plaisantent

Et ils ont tort

Moitié sorcier

Moitié ivrogne

Je jette un sort

À tout c’qui chante

Dans mon métier

C’est en automne

Qu’on cueille les pommes

Et les noyés

Ce n’est pas rien d'être éclusier

Dans son panier

Un enfant louche

Pour voir la mouche

Qui est sur son nez

Maman ronronne

Le temps soupire

Le chou transpire

Le feu ronchonne

Dans mon métier

C’est en hiver

Qu’on pense au père

Qui s’est noyé

Ce n’est pas rien d'être éclusier

Vers le printemps

Les marinières

M’font des manières

De leur chaland

J’aimerais leur jeu

Sans cette guerre

Qui m’a un peu

Trop abîmé

Dans mon métier

C’est au printemps

Qu’on prend le temps

De se noyer

De zeelieden

zie me oud worden

ik zie veroudering

De zeelieden

Wij spelen het spel

dwazen

waar de roerloze

Is de oudste

In mijn beroep

Zelfs in de zomer

Moet reizen

Ogen dicht

Het is niet niks om sluiswachter te zijn

De zeelieden

Ken mijn gezicht

Ze behagen me

En ze hebben het mis

halve tovenaar

half dronken

ik heb een spreuk uitgesproken

Aan alles wat zingt

In mijn beroep

Het is herfst

Laten we de appels plukken

En de verdronken

Het is niet niks om sluiswachter te zijn

In zijn mand

Een slonzig kind

Om de vlieg te zien

wie zit er op zijn neus

moeder spint

Tijd zucht

Kool zweet

Het vuur gromt

In mijn beroep

Het is winter

Denk aan de vader

wie is verdronken?

Het is niet niks om sluiswachter te zijn

Op weg naar de lente

De mariniers

Maak me manieren

Van hun schuit

Ik hou van hun spel

Zonder deze oorlog

Wie heeft mij een beetje?

Te beschadigd

In mijn beroep

Het is lente

Laten we de tijd nemen

Verdrinken