Redukt - Einstürzende Neubauten

Meine Hände

Meine Arme

Meine Beine

Mein Körper

Mein Kopf — und ich

Das unveränderliche, unzerstörbare Selbst — Ich

Der Mittelpunkt

Der Kern, der Zellkern, der gesamten menschlichen Zellenkultur’n

Bin ich, ist 'ICH' in jeder Zelle?

Wohl kaum ist 'ICH' die Summe des genetischen Materials

Als wäre die Musik im Schaltplan des Radios

Gibt es überflüssiges

Oder fest gewordenes

Das sich abstreifen lässt

Das sich abwerfen lässt wie Ballast

Wie Sandsäcke aus einem Freiballon

Schicht für Schicht

Epidermis, Mesenchym und Lederhaut

Fasern, Muskeln, Sehnen, Fleisch

Kapillare, Venen, Adern, Fettgewebe, Nervenbahnen

Knochenmark, Gebein

Und wo oder was ist übrig?

Das 'Ich' behauptet

Solange eine Zunge

Eine fuchtelnde Hand

Noch 'Ich' behaupten kann

Das, wenn möglich, auch noch kopflos — behauptet

Wie Cephalophoren

Mit einem Hieb

Einen Kopf kürzer

Redukt!

Redukt!

Redukt!

Redukt!

Das was passiert in der Liebe

Die Entgrenzung

Das Ausufern

Oder die Betäubung

Bis zu einem Punkt

Dem Punkt wo nur noch 'ETWAS' übrig bleibt

Die taube Nuss

Die, die sich nicht entwickelt hat

Überhaupt — Entwickelung

Als wäre etwas aufgewickelt

Ariadnes Faden

Der zur vollen Länge ausgestreckt

Verbraucht werden müsste

Immer an der Wand lang

Ist todsicher der Weg aus dem Garten — dem Irrgarten

Ich irre zum Zeitvertreib

Als würde sich sonst die Zeit

Auf mich stürzen

Wie ein aasfressendes Tier

Redukt!

Redukt!

Redukt!

Redukt!

Lassen wir das Ganze einköcheln

Li di di

Li di di

Li di di

Redukt!

Redukt!

Redukt!

Redukt!

Wir schauen in den Strom der schon Verstorbenen

Die den Zeitfluss heruntertreiben

Durchs Delta, zur Mündung, ins offene kosmische Meer

Kommen da noch welche?

Haben die Leichen irgendwas zu sagen?

Ausser — seht — Skandal!

Wir sind die, die ihr erst sein werdet!

Wir sind da — ihr nicht!

But death stays hated to all of human nature

It tears down hope almost to the ground

Redukt!

Redukt!

Redukt!

Redukt!

Das Fundament steht an der falschen Stelle

Man hätte dieses Haus in den Himmel setzen sollen

Damit die Götter sterben

Regelmässig und in zeitlich klassischen Proportionen

Der goldene Schnitt durch die Kehle eines verehrbaren Himmelskörpers

Der daraufhin sein göttliches Blut

In kurzen Stössen

In den himmlischen Sommermorgen

Weil es immer Sommer ist — verschiesst

Bis man/frau — ich eingeschlossen

Sagen kann — endlich — unendlich

In Ruhe gelassen — aber beweglich

Frei zu lärmen — ohne Schuld

Redukt!

Mijn handen

Mijn armen

Mijn benen

Mijn lichaam

Mijn hoofd - en ik

Het onveranderlijke, onverwoestbare zelf - I

Het middelpunt

De kern, de celkern, van de gehele menselijke celcultuur

Ben ik, zit 'ik' in elke cel?

'Ik' is nauwelijks de som van het genetische materiaal

Alsof de muziek in het bedradingsschema van de radio staat

Is er iets overbodigs?

of gestold

Dat kan worden uitgekleed

Dat kan als ballast worden weggegooid

Als zandzakken uit een gratis ballon

laag voor laag

epidermis, mesenchym en dermis

Vezels, spieren, pezen, vlees

Haarvaten, aders, slagaders, vetweefsel, zenuwbanen

beenmerg, botten

En waar of wat blijft er over?

De 'ik' beweert

Zo lang als een tong

Een wuivende hand

Noch 'ik' kan beweren

Dat, indien mogelijk, zelfs zonder hoofd — beweerde

Zoals cefaloforen

Met één veegbeweging

Een hoofd korter

afname!

afname!

afname!

afname!

Wat gebeurt er in de liefde?

de ontbinding

de overloop

Of de verdoving

Tot op zekere hoogte

Het punt waar alleen 'IETS' overblijft

De dove noot

Degene die niet evolueerde

In het algemeen — ontwikkeling

Alsof er iets is opgewonden

De draad van Ariadne

Uitgestrekt tot zijn volledige lengte

zou moeten worden geconsumeerd

Altijd langs de muur

Is trefzeker de uitweg uit de tuin - het doolhof

Ik word aangezien voor tijdverdrijf

Alsof de tijd anders zou zijn

bespring me

Als een aaseter

afname!

afname!

afname!

afname!

Laten we het allemaal laten sudderen

Li di

Li di

Li di

afname!

afname!

afname!

afname!

We kijken in de stroom van degenen die al zijn overleden

De stroom van de tijd afdrijven

Door de delta, naar de mond, naar de open kosmische zee

Komt er nog meer?

Hebben de lijken iets te zeggen?

Behalve - zie - schandaal!

Wij zijn wat jij zult zijn!

Wij zijn hier - jij niet!

Maar de dood blijft gehaat door de hele menselijke natuur

Het verscheurt de hoop bijna tot op de grond

afname!

afname!

afname!

afname!

De stichting zit op de verkeerde plek

Je had dit huis in de lucht moeten zetten

Zodat de goden sterven

Regelmatig en in klassieke proporties

De gulden snede door de keel van een aanbiddelijk hemellichaam

Het dan zijn goddelijke bloed

In korte uitbarstingen

Op naar de hemelse zomerochtend

Omdat het altijd zomer is — fuck it

Tot ziens - inclusief mij

Kan zeggen — eindig — oneindig

Alleen gelaten - maar flexibel

Vrij om lawaai te maken - zonder schuldgevoel

afname!