Artifacts of the Black Rain - In Flames

Stood there leaning to the city moon

Casting silhouettes tall to grip her white rooms

The black-clad voyeur in his black-clad masque

In the serpentine sun of tragedy basked

Stood there cursing at the soul-dead mass

With their fabled illusions, the vain dreams that passed

Splinters of a life rushing by in the whirl

Alone, silent warrior in a fantasy world

He cried for night

But night could not come

So, swept in the shroud

Of misanthropia he went away

And fed the empty galleries

With the artifacts of the black rain

Sunken into the shadows

With a dry, sardonic smile

He made the footprints a part of his heart

To rouse a sacred confrontation

Stood there carving on the monument to lies

Digging of the Earth, making friends with the soil

As the all-mother rises and bares her bleeding thighs

He disappears into her cold, icy womb

Stond daar leunend naar de stadsmaan

Werp silhouetten hoog om haar witte kamers te grijpen

De in het zwart geklede voyeur in zijn in het zwart geklede masker

In de kronkelige zon van tragedie koesterde

Stond daar te vloeken bij de zieledode massa

Met hun legendarische illusies, de ijdele dromen die voorbijgingen

Splinters van een leven razen voorbij in de werveling

Alleen, stille krijger in een fantasiewereld

Hij huilde vannacht

Maar de nacht kon niet komen

Dus, in de lijkwade geveegd

Van misantropie ging hij weg

En voedde de lege galerijen

Met de artefacten van de zwarte regen

Verzonken in de schaduw

Met een droge, sardonische glimlach

Hij maakte de voetafdrukken tot een deel van zijn hart

Om een ​​heilige confrontatie aan te wakkeren

Stond daar beeldhouwwerk op het monument voor leugens

Graven van de aarde, vriendschap sluiten met de bodem

Terwijl de moeder opstaat en haar bloedende dijen ontbloot

Hij verdwijnt in haar koude, ijzige baarmoeder