Soft Picasso - Vic Chesnutt

it was a modern love affair

completely cool and casual

they hardly knew each other was there

i mean Both of them had their own getting off to do

and they had to dream about their own self

when they were through

but the modern girl was elated

with what the revolution gave her

and since she was liberated she could have

everything that striked her fancy

and she fancied quite a bit

i mean if it felt good she did it

and she did it every chance she could get

with her main modern man and otherwise

and her taste wasn’t limited to just modern guys

since another modern girl showed her

that modern girls know how to hold her

and after she had her eyes opened

all her old close friends started getting closer

and new friends weren’t that far away

but the modern man he just wasn’t so lucky

he being shook from his usual role as the heartbreaker

he was completely battered and bewildered

when he actually started in feeling something for her

and he discovered a new emotion

when they stopped ending up together as frequently

and when he finally confronted her with the question

«had she been bedding down with others in the periphery without him?»

and she replied «Hell yes!

ain’t it funny!»

so view the modern man looking, looking, looking, like a soft Picasso

he’s there with his head in his hand

repeating to himself an epigram

«live by the scam, die by the scam.»

het was een moderne liefdesaffaire

helemaal cool en casual

ze wisten nauwelijks dat elkaar daar was

ik bedoel, ze hadden allebei hun eigen uitstapjes te doen

en ze moesten dromen over hun eigen zelf

toen ze klaar waren

maar het moderne meisje was opgetogen

met wat de revolutie haar gaf

en sinds ze bevrijd was had ze dat kunnen doen...

alles wat haar opviel

en ze had nogal wat zin

ik bedoel, als het goed voelde, deed ze het

en ze deed het elke kans die ze kon krijgen

met haar belangrijkste moderne man en anders

en haar smaak was niet beperkt tot alleen moderne jongens

sinds een ander modern meisje haar liet zien

dat moderne meisjes weten hoe ze haar moeten vasthouden

en nadat ze haar ogen had geopend

al haar oude goede vrienden kwamen dichterbij

en nieuwe vrienden waren niet zo ver weg

maar de moderne man, hij had gewoon niet zoveel geluk

hij werd van zijn gebruikelijke rol als hartenbreker geschud

hij was volledig gehavend en verbijsterd

toen hij echt iets voor haar begon te voelen

en hij ontdekte een nieuwe emotie

toen ze niet meer zo vaak samen eindigden

en toen hij haar eindelijk met de vraag confronteerde?

"was ze zonder hem met anderen in de periferie naar bed geweest?"

en ze antwoordde «Heel ja!

is het niet grappig!»

dus zie de moderne man kijken, kijken, kijken, als een zachte Picasso

hij is daar met zijn hoofd in zijn hand

een epigram voor zichzelf herhalend

"leef door de zwendel, sterf door de zwendel."