Steve Smith - Vic Chesnutt

Nobody heard him the dead man

But still he lay moaning:

I was much further out than you thought

And not waving but drowning

Poor chap he always loved larking

And now he’s dead

It must have been too cold for him, his heart gave way

They said

Oh, no, no, no, it was always too cold

Still the dead one lay moaning

I was much too far out all my life

And not waving but drowning

Oh, no, no, no, it was always too cold

Still the dead one lay moaning

I was much too far out all my life

And not waving but drowning

This is taken from the poem 'Not waving but drowning' by Stevie Smith

Niemand hoorde hem de dode man

Maar toch lag hij te kreunen:

Ik was veel verder weg dan je dacht

En niet zwaaien maar verdrinken

Arme kerel, hij hield altijd van grappen maken

En nu is hij dood

Het moet te koud voor hem zijn geweest, zijn hart begaf het

Ze zeiden

Oh, nee, nee, nee, het was altijd te koud

Nog steeds lag de dode te kreunen

Ik was mijn hele leven veel te ver weg

En niet zwaaien maar verdrinken

Oh, nee, nee, nee, het was altijd te koud

Nog steeds lag de dode te kreunen

Ik was mijn hele leven veel te ver weg

En niet zwaaien maar verdrinken

Dit is ontleend aan het gedicht 'Niet zwaaien maar verdrinken' van Stevie Smith