Invisible Man - Shovels & Rope

Help me please, I’m lost in myself

I don’t know who I am, I don’t know anybody else

Are these my companions, is this my place

Can you still see my eyes, do I still have my face

The thoughts I had, they don’t stick with me

I can’t operate this confounded machine

I can’t move forward, I can’t look back

The past and the future all fade to black

I feel like a ship that’s sinking down

Till I put on my headphones and I remember the sound

Mining memories of who I used to be

Pieces of the puzzle that look like me

How can anybody understand

I’m fading away, I’m the invisible man

Is there anybody who can give me a voice

I hate to repeat it, but it’s not my choice

Oh my god I’m lost in time

Mother’s Day, Thanksgiving, Christmas, 4th of July

I can’t decide if I wanna laugh or cry

Cause everything’s confusing and I don’t know why

Wait, I do know why… I figured it out

But it’s gone again before I can open my mouth

But when I open my mouth and I’ve got something to say

It’s the same conversation I had yesterday

Yesterday and the day before

Maybe tomorrow, I don’t know anymore

Help me please, I’m lost in myself

I don’t know who I am, I don’t know anybody else

Are these my companions, is this my place

Can you still see my eyes, do I still have my face

The thoughts I had, they don’t stick with me

I can’t operate this confounded machine

I can’t move forward, I can’t look back

The past and the future just fade to black

I feel like a ship that’s sinking down

I put on my headphones and remember the sound

Is there anybody out there who can give me a voice

I hate to repeat it, but it’s not my choice

It’s not my choice

I hate to repeat it, but it’s not my choice…

Help me alsjeblieft, ik ben verdwaald in mezelf

Ik weet niet wie ik ben, ik ken niemand anders

Zijn dit mijn metgezellen, is dit mijn plek?

Kun je mijn ogen nog zien, heb ik mijn gezicht nog?

De gedachten die ik had, ze blijven niet bij me

Ik kan deze verwarde machine niet bedienen

Ik kan niet vooruit, ik kan niet terugkijken

Het verleden en de toekomst vervagen allemaal naar zwart

Ik voel me als een schip dat aan het zinken is

Tot ik mijn koptelefoon opzet en ik me het geluid herinner

Herinneringen ophalen aan wie ik vroeger was

Stukjes van de puzzel die op mij lijken

Hoe kan iemand het begrijpen?

Ik vervaag, ik ben de onzichtbare man

Is er iemand die mij een stem kan geven?

Ik haat het om het te herhalen, maar het is niet mijn keuze

Oh mijn god, ik ben verdwaald in de tijd

Moederdag, Thanksgiving, Kerstmis, 4 juli

Ik kan niet beslissen of ik wil lachen of huilen

Omdat alles verwarrend is en ik weet niet waarom

Wacht, ik weet wel waarom... ik heb het bedacht

Maar het is weer weg voordat ik mijn mond kan openen

Maar als ik mijn mond open en ik heb iets te zeggen

Het is hetzelfde gesprek dat ik gisteren had

Gisteren en de dag ervoor

Misschien morgen, ik weet het niet meer

Help me alsjeblieft, ik ben verdwaald in mezelf

Ik weet niet wie ik ben, ik ken niemand anders

Zijn dit mijn metgezellen, is dit mijn plek?

Kun je mijn ogen nog zien, heb ik mijn gezicht nog?

De gedachten die ik had, ze blijven niet bij me

Ik kan deze verwarde machine niet bedienen

Ik kan niet vooruit, ik kan niet terugkijken

Het verleden en de toekomst worden gewoon zwart

Ik voel me als een schip dat aan het zinken is

Ik zet mijn koptelefoon op en herinner me het geluid

Is er iemand die me een stem kan geven?

Ik haat het om het te herhalen, maar het is niet mijn keuze

Het is niet mijn keuze

Ik haat het om het te herhalen, maar het is niet mijn keuze...