падаешь в небо - Диана Арбенина

Тревожный прошлого полет опять во мне, а с ним и ты

Зовешь узнать, что значит взлет, и не боишься высоты.

Знаток бензиновых супов то быстро мчит, то не спеша.

Привычно рвется из оков, ища тепла, твоя душа

И падает в небо

Я помню все.

Держу в руках, что не смогу теперь забыть.

А мы с тобой наверняка могли друг друга полюбить.

Я узнаю в твоих шагах свои вчерашние следы.

Но закрываю я глаза.

Я не хочу беды.

И отраженье моих лун в твоих глазах.

Они полны

Глубокой, трепетной тоской, быть может, с привкусом вины.

Увлечены твои глаза бывали кем-то, но теперь

Спокойствия броня крепка,

но не всегда ты веришь ей,

Когда падаешь в небо

Я помню все.

Держу в руках, что не смогу теперь забыть.

А мы с тобой наверняка могли друг друга полюбить.

Я узнаю в твоих шагах свои вчерашние следы.

Но закрываю я глаза

Я не хочу беды.

Но украшает суета наш хрупкий праздничный полет.

И тем, кто рядом не понять, что всем приходам свой черед.

И по дорогам будем мы шагать, но в разных городах

И будет жить звездой во мне то, что можешь ты отдать

Тому, с кем падаешь в небо

Я помню все.

Держу в руках, что не смогу теперь забыть.

А мы с тобой наверняка могли друг друга полюбить.

Я узнаю в твоих шагах свои вчерашние следы.

Но закрываю я глаза

Я не хочу беды.

De verontrustende vlucht uit het verleden zit weer in mij, en daarmee jij

Je nodigt me uit om te ontdekken wat het betekent om op te stijgen, en je hebt geen hoogtevrees.

De kenner van benzinesoepen haast zich snel of langzaam.

Gewoonlijk van de boeien gescheurd, op zoek naar warmte, je ziel

En valt in de lucht

Ik herinner me alles.

Ik houd in mijn handen die ik nu niet zal kunnen vergeten.

En jij en ik zouden zeker verliefd op elkaar kunnen worden.

Ik herken de voetafdrukken van gisteren in jouw stappen.

Maar ik sluit mijn ogen.

Ik wil geen problemen.

En de weerspiegeling van mijn manen in jouw ogen.

Ze zijn vol

Diep, bevend verlangen, misschien met een voorproefje van schuldgevoel.

Je ogen werden meegesleept door iemand, maar nu

Rustpantser is sterk,

maar je gelooft haar niet altijd,

Wanneer je in de lucht valt

Ik herinner me alles.

Ik houd in mijn handen die ik nu niet zal kunnen vergeten.

En jij en ik zouden zeker verliefd op elkaar kunnen worden.

Ik herken de voetafdrukken van gisteren in jouw stappen.

Maar ik sluit mijn ogen

Ik wil geen problemen.

Maar ophef siert onze kwetsbare vakantievlucht.

En wie in de buurt is begrijpt niet dat alle parochies aan de beurt zijn.

En we zullen langs de wegen lopen, maar in verschillende steden

En wat je kunt geven zal als een ster in mij leven

Aan degene met wie je in de lucht valt

Ik herinner me alles.

Ik houd in mijn handen die ik nu niet zal kunnen vergeten.

En jij en ik zouden zeker verliefd op elkaar kunnen worden.

Ik herken de voetafdrukken van gisteren in jouw stappen.

Maar ik sluit mijn ogen

Ik wil geen problemen.