тугая ночь - Диана Арбенина

Я стараюсь привыкнуть жить без тебя.

Я снова надеваю печали фрак.

Я еду.

На шинах скрипит

асфальт

и светят фары в дорожный знак.

Я стараюсь привыкнуть дышать без тебя

Мой зверь подо мной, как и я, одинок.

Вся жизнь теперь в повороте руля —

это мой последний, последний рывок.

Тугая ночь

обнимает меня за плечи.

И ветер соленый,

и в глазах тоска.

И никуда не деться,

ведь снова вечер.

И как жаль, что это

не твоя рука.

Я стараюсь привыкнуть любить не тебя.

Вырывается страсть и поет мотор.

Мои мысли просты, как изгиб руля.

В этих двух колесах война и позор.

Я стараюсь привыкнуть видеть других,

чувствуя как ты гибнешь во мне.

И некому крикнуть мне: «Подожди!»

в последнем полете при мертвой луне.

Тугая ночь…

Ik probeer te wennen aan het leven zonder jou.

Ik trok de rok van verdriet weer aan.

Ik ga.

Piept op de banden

asfalt

en koplampen schijnen op het verkeersbord.

Ik probeer te wennen aan ademen zonder jou

Mijn beest onder mij, net als ik, is alleen.

Al het leven zit nu in het stuur -

dit is mijn laatste, laatste duw.

strakke nacht

knuffelt me ​​bij de schouders.

En de zilte wind

en in de ogen van verlangen.

En nergens heen

het is weer avond.

En wat jammer is het

niet je hand.

Ik probeer eraan te wennen dat ik niet van je hou.

De passie breekt uit en de motor zingt.

Mijn gedachten zijn zo simpel als de ronding van een stuur.

Er is oorlog en schaamte in deze twee wielen.

Ik probeer te wennen aan het zien van anderen,

het gevoel alsof je sterft in mij.

En er is niemand die tegen me roept: "Wacht!"

in de laatste vlucht met een dode maan.

Zware nacht...