Una Piedra en Dos Mitades - Opera Magna, Marta Barbé

Bajo este negro abismo

Veo con claridad

La luz que me ocultaste

Hoy brilla ante mí

¿Será tal vez un sueño?

Quise dar parte de mí

Pero ¿cuánto más perdí?

El odio, el amor

Son quimeras que no eran parte de mí

Quién puede aceptar, que cercano el final

Su destello invada mi razón, sin dudar

¿Quién quiere esta gloria?

Hechizo o espejismo

Dos almas y un solo corazón

Sentí en mi piel su fuego

Con el que oscureció

Tu voz en mi interior

Se extingue si no hay miedo

Son esperanza y amor

Inquietud y dolor

El camino que nos unió

Fue una ilusión de abandono y de traición

Lo que nos separó

Una piedra partida en dos

Lo que sufrí

Una vida así

Cuanto perdí

Nos guió hasta aquí

Fue una ilusión que al adiós nos condenó

No llores mas por mí

Tu voz, me despertó

Onder deze zwarte afgrond

ik zie duidelijk

Het licht dat je voor mij verborgen hield

schijn vandaag voor mij

Zou het een droom kunnen zijn?

Ik wilde een deel van mezelf geven

Maar hoeveel meer heb ik verloren?

De haat, de liefde

Het zijn hersenschimmen die geen deel van mij waren

Wie kan accepteren dat het einde nabij is?

Zijn flits valt mijn verstand binnen, zonder aarzeling

Wie wil deze glorie?

spreuk of luchtspiegeling

Twee zielen en één hart

Ik voelde zijn vuur op mijn huid

met degene die donker werd

jouw stem in mij

Het sterft uit als er geen angst is

Ze zijn hoop en liefde

rusteloosheid en pijn

Het pad dat ons verenigde

Het was een illusie van verlatenheid en verraad

Wat ons scheidde?

Een steen in tweeën gespleten

wat ik heb geleden

zo'n leven

hoeveel ik heb verloren

leidde ons hier

Het was een illusie die ons tot afscheid veroordeelde

Huil niet meer om mij

Je stem, het maakte me wakker