El Pozo Y El Péndulo - Opera Magna

Desperté atrapado en el interior de un mundo de noche sin fin

Oigo el rumor que conjura mi perdición y un sólo lamento: mi propia voz

Cuando todo llegue a su fin y el frío congele el corazón

Ahora sólo he de intentar distinguir el bien del mal

Negros son el pozo y la luz

¿A qué temes tú?

Caminé.

Puse un pie en el infierno antes de encontrar un abismo

De eterna agonía

Sé que aquí mi destino tal vez sea morir

Cerca del final las fuerzas se van

Cuando todo llegue a su fin

Y el viento me vuelva a recordar

Que ahora sólo he de intentar

Distinguir el bien del mal

Y escapar de esta prisión de oscuridad

El dolor aprieta fuerte el corazón

Vuelvo a pensar si vale la pena luchar

Podrás sentir la muerte cerca de ti

En tu prisión de rabia y dolor

Cuando todo llegue a su fin

Y mi alma respire al comprender

Que ahora sólo he de intentar distinguir el bien del mal

Y escapar por siempre jamás

Dejando atrás esta oscuridad

Negros son el pozo y la luz

¿A qué temes tú?

Ik werd wakker gevangen in een wereld van eindeloze nacht

Ik hoor het gerucht dat mijn onheil oproept en een enkele klaagzang: mijn eigen stem

Wanneer aan alles een einde komt en de kou het hart bevriest

Nu moet ik alleen nog proberen goed van kwaad te onderscheiden

Zwart zijn de bron en het licht

Wat vrees je?

Ik liep.

Ik zette een voet in de hel voordat ik een afgrond vond

van eeuwige pijn

Ik weet dat hier mijn lot kan zijn om te sterven

Tegen het einde vertrekken de troepen

Als het allemaal voorbij is

En de wind herinnert me er weer aan

Dat hoef ik nu alleen nog maar te proberen

Onderscheid goed van kwaad

En ontsnap uit deze gevangenis van duisternis

De pijn verstrakt het hart

Ik denk nogmaals of het de moeite waard is om te vechten

Je kunt de dood dicht bij je voelen

In jouw gevangenis van woede en pijn

Als het allemaal voorbij is

En mijn ziel ademt bij begrip

Dat ik nu alleen nog maar goed van kwaad hoef te onderscheiden

En voor altijd en altijd ontsnappen

Deze duisternis achterlatend

Zwart zijn de bron en het licht

Wat vrees je?