El Corazón Delator - Opera Magna

Siete noches esperando

A la octava venceré

Ojos que me acechan

Y su azul congela mi piel

Locura, cordura;

¿quién decidió

Que yo podía ser un loco

Enfermo y cruel?

El final se va acercando

Late fuerte el corazón

Como los relojes

Velan sueños en mi habitación

Sereno, tranquilo

Oigo el gemido del temor mortal

Se apaga la luz del mal

No puedo comprenderlo

No tengo nada que temer

Un loco no puede mentir

Ni pensar como lo hago yo

Oigo su corazón dentro de mí

¿Quién podrá juzgarme a mí

A un hombre huérfano de maldad?

Yo le amé, pero una luz

Me arrebató la libertad

Inquieto, perdido

Esta tortura no va a terminar

Aumenta el latir del mal

Se burlan de mi ansiedad

No puedo comprenderlo

No tengo nada que temer

Un loco no puede mentir

Ni pensar como lo hago yo

Oigo su corazón;

Suena en este salón

Debo gritar o muero:

«¡Este suelo que está bajo mis pies

Guarda mi perdición!»

zeven nachten wachten

Op de achtste zal ik winnen

ogen die me achtervolgen

En het blauw bevriest mijn huid

waanzin, gezond verstand;

wie heeft besloten?

dat ik gek zou kunnen zijn

Ziek en wreed?

Het einde nadert

Het hart klopt sterk

zoals de klokken

Ze kijken naar dromen in mijn kamer

sereen, kalm

Ik hoor het gejammer van doodsangst

Het licht van het kwaad gaat uit

ik begrijp het niet

ik heb niets te vrezen

Een gek kan niet liegen

Denk ook niet zoals ik

Ik hoor je hart in mij

wie kan mij beoordelen?

Aan een man die wees is geworden door het kwaad?

Ik hield van hem, maar een licht

nam mijn vrijheid weg

rusteloos, verloren

Deze marteling zal niet eindigen

Verhoog de beat van het kwaad

Ze maken grapjes over mijn angst

ik begrijp het niet

ik heb niets te vrezen

Een gek kan niet liegen

Denk ook niet zoals ik

ik hoor je hart;

klinkt in deze kamer

Ik moet schreeuwen of sterven:

"Deze grond die onder mijn voeten ligt"

Red mijn ondergang!”