L'âge idiot - Jacques Brel

L'âge idiot, c’est à vingt fleurs

Quand le ventre brûle de faim

Qu’on croit se laver le cœur

Rien qu’en se lavant les mains

Qu’on a les yeux plus grands que le ventre

Qu’on a les yeux plus grands que le cœur

Qu’on a le cœur encore trop tendre

Qu’on a les yeux encore pleins de fleurs

Mais qu’on sent bon les champs de luzerne

L’odeur des tambours mal battus

Qu’on sent les clairons refroidis

Et les lits de petite vertu

Et qu’on s’endort toutes les nuits

Dans les casernes

L'âge idiot, c’est à trente fleurs

Quand le ventre prend naissance

Quand le ventre prend puissance

Qu’il vous grignote le cœur

Quand les yeux se font plus lourds

Quand les yeux marquent les heures

Eux qui savent qu'à trente fleurs

Commence le compte à rebours

Qu’on rejette les vieux dans leur caverne

Qu’on offre à Dieu des bonnets d'âne

Mais que le soir on s’allume des feux

En frottant deux cœurs de femmes

Et qu’on regrette déjà un peu

Le temps des casernes

L'âge idiot c’est soixante fleurs

Quand le ventre se ballotte

Quand le ventre ventripote

Qu’il vous a bouffé le cœur

Quand les yeux n’ont plus de larmes

Quand les yeux tombent en neige

Quand les yeux perdent leurs pièges

Quand les yeux rendent les armes

Qu’on se ressent de ses amours

Mais qu’on se sent des patiences

Pour de vieilles sur le retour

Ou des trop jeunes en partance

Et qu’on se croit protégé

Par les casernes

L'âge d’or c’est quand on meurt

Qu’on se couche sous son ventre

Qu’on se cache sous son ventre

Les mains protégeant le cœur

Qu’on a les yeux enfin ouverts

Mais qu’on ne se regarde plus

Qu’on regarde la lumière

Et ses nuages pendus

L'âge d’or c’est après l’enfer

C’est après l'âge d’argent

On redevient petit enfant

Dedans le ventre de la terre

L'âge d’or c’est quand on dort

Dans sa dernière caserne

Idiot leeftijd is twintig bloemen

Wanneer de buik brandt van de honger

Dat we geloven om ons hart te wassen

Gewoon door je handen te wassen

Dat we ogen hebben die groter zijn dan onze maag

Dat we ogen hebben die groter zijn dan ons hart

Dat ons hart nog te teer is

Dat we ogen nog vol bloemen hebben

Maar we ruiken goed de velden van alfalfa

De geur van slecht geslagen drums

Dat we voelen dat de bugels afgekoeld zijn

En bedden van weinig deugd

En we vallen elke nacht in slaap

In de kazerne

De stomme leeftijd is dertig bloemen

Wanneer de buik opkomt

Wanneer de buik kracht krijgt

Laat het aan je hart knabbelen

Wanneer de ogen zwaarder worden

Wanneer de ogen de uren markeren

Zij die dat weten bij dertig bloemen

Start het aftellen

Laat de oude mensen teruggeworpen worden in hun grot

Dat we domkopmutsen aan God aanbieden

Maar 's avonds steken we vuurtjes aan

Twee vrouwenharten wrijven

En waar we nu al een beetje spijt van hebben

kazerne tijd

De stomme leeftijd is zestig bloemen

Wanneer de buik zwaait

Wanneer de buik ventripotes

Dat hij je hart at

Wanneer de ogen geen tranen meer hebben

Wanneer ogen in de sneeuw vallen

Wanneer de ogen hun vallen verliezen

Wanneer de ogen zich overgeven

Dat we voelen van zijn liefdes

Maar laten we geduld hebben

Voor oude mensen op de terugweg

Of te jong vertrekken

En we voelen ons beschermd

Bij de kazerne

De gouden eeuw is wanneer we sterven

Laten we onder haar buik gaan liggen

Dat we ons onder haar buik verstoppen

Handen die het hart beschermen

Dat onze ogen eindelijk open zijn

Maar laten we elkaar niet meer aankijken

Laten we naar het licht kijken

En zijn hangende wolken

De gouden eeuw is na de hel

Het is na de zilveren eeuw

We worden weer kleine kinderen

In de buik van de aarde

De gouden eeuw is wanneer we slapen

In zijn laatste kazerne