Уходим с титрами - Burito

Припев:

Эта дистанция тебя скроет от меня.

Сеть дорог: милями, мирами, и пунктирами.

Под твой вздох, лишь сейчас, чувства покидают нас —

И мы уходим с титрами, мы уходим с титрами!

Мы уходим с титрами.

Мы уходим с титрами.

Обвяжи меня путами густыми.

Так недолго были полны, стали пустыми.

Сталью застелили всё и тихо сгорели.

Тлели понемногу, пока листья желтели.

Ветер под крыльями стонет и плачет.

Так и не поняли, что это значит.

Спорили, кроили, бились отважно.

Видели не то, что было так важно.

Припев:

Эта дистанция тебя скроет от меня.

Сеть дорог: милями, мирами, и пунктирами.

Под твой вздох, лишь сейчас, чувства покидают нас —

И мы уходим с титрами, мы уходим с титрами!

Мы уходим с титрами.

Мой круг очерчен, он безупречен, я не замечен.

Нас чем-то лечат, молча калечат — и крыть здесь нечем.

Мой круг очерчен, он безупречен, я не замечен.

Нас чем-то лечат, молча калечат — и крыть здесь нечем.

А завтра, я опять останусь без тебя.

Припев:

Эта дистанция тебя скроет от меня.

Сеть дорог: милями, мирами, и пунктирами.

Под твой вздох, лишь сейчас, чувства покидают нас —

И мы уходим с титрами, мы уходим с титрами!

Refrein:

Deze afstand zal je voor mij verbergen.

Een netwerk van wegen: mijlen, werelden en stippellijnen.

Onder je adem, alleen nu, verlaten gevoelens ons -

En we vertrekken met titels, we vertrekken met titels!

We vertrekken met titels.

We vertrekken met titels.

Bind mij met dikke boeien.

Dus voor een korte tijd waren ze vol, ze werden leeg.

Ze bedekten alles met staal en brandden stil.

Smeulen beetje bij beetje totdat de bladeren geel worden.

De wind onder de vleugels kreunt en huilt.

Dus ze begrepen niet wat dat betekende.

Ze maakten ruzie, sneden, vochten dapper.

Ze zagen niet wat er zo belangrijk was.

Refrein:

Deze afstand zal je voor mij verbergen.

Een netwerk van wegen: mijlen, werelden en stippellijnen.

Onder je adem, alleen nu, verlaten gevoelens ons -

En we vertrekken met titels, we vertrekken met titels!

We vertrekken met titels.

Mijn cirkel is omlijnd, het is onberispelijk, ik word niet opgemerkt.

Ze behandelen ons met iets, ze maken ons stilletjes kreupel - en er valt hier niets te dekken.

Mijn cirkel is omlijnd, het is onberispelijk, ik word niet opgemerkt.

Ze behandelen ons met iets, ze maken ons stilletjes kreupel - en er valt hier niets te dekken.

En morgen zit ik weer zonder jou.

Refrein:

Deze afstand zal je voor mij verbergen.

Een netwerk van wegen: mijlen, werelden en stippellijnen.

Onder je adem, alleen nu, verlaten gevoelens ons -

En we vertrekken met titels, we vertrekken met titels!