I Saw a White Lady Standing On the Street Just Sobbing (And I Think About It Once a Week) - John Mulaney

I saw a white lady standin' on the street just sobbin'

And I think about it once a week

It was two years ago

Christmas time, foot of snow

Passing through Union Square

And I saw this crying white lady just kinda standin' there

Funny, what if instead of getting on the subway with my entire class for our

field trip to look at bugs, I’d walked over

I approach, she’s demure

She thinks «Who is this four-foot bachelor?»

So my hand, I extend

And say, «I'm Alex J., and you look like you need a friend

Why are you crying in a public place?

Perhaps a friend of yours was fake to your face

Or did you just come from Trader Joe’s

And you paid too much for your avocados?»

No Kleenex in her purse

I’ve a handkerchief for her—of course

Monogrammed, «Alex J»

«Keep it, ma’am

Because you’re just havin' one of those days.»

I understand

She takes my hand

We walk uptown and dine at Au Bon Pain

I talk of «Sherlock Gnomes» from beginning to end

Then, suddenly, I say, «What's that sound I hear?

Your lovely laugh, my dear»

You’ve got problems and I don’t wanna delve

You’re a grown-up and I’m barely 12

Expel your problems, I can help you with coping

Look me in the eye, and the floodgates will open

They’re phasing out my department

And I will lose my apartment

My mom is no support system

I like bad guys, can’t resist them

Forgot to DVR Drag Race

My friend Alysse, fake to my face

Some fraud made them freeze my AmEx

And then, I ran into my ex

And some days, this city and de Blasio

Just make me scream «Why!?»

Why not just stand here and cry?

And also, this whole time, I’m wearing my dad’s fancy scarf and my Heelys!

Her eyes glisten

I don’t talk, I listen

Then the rain starts again

We scurry down the street into another Au Bon Pain

She takes my handkerchief from her purse

She says, «Alex J., I feel like I’m cursed.»

«Lady, I know that the sky isn’t clear

But it cannot rain every day of the year

You can’t just be crying in your own narrative

Because, 'We tell ourselves stories in order to live.»

She nods—"Joan Didion"

I take her hand to Le Pain Quotidien

And we talk about life and love and «Sherlock Gnomes»

Until it’s time to go home

That’s what I think would happen

But it’s all imagined

And I will wonder 'til the end

What if I hadn’t walked away?

Would that crying lady be my friend?

Anyway, I remember all sorts of things.

Thanks for listening.

And wherever you

are, lady, have a good night.

Ik zag een blanke dame op straat staan ​​snikken

En ik denk er een keer per week aan

Het was twee jaar geleden

Kersttijd, voet sneeuw

Via Union Square

En ik zag deze huilende blanke dame daar gewoon staan

Grappig, wat als in plaats van met mijn hele klas de metro te nemen voor onze

excursie om naar bugs te kijken, ik was erheen gelopen

Ik nader, ze is ingetogen

Ze denkt: "Wie is deze viervoetige vrijgezel?"

Dus mijn hand, ik strek

En zeg: "Ik ben Alex J. en je ziet eruit alsof je een vriend nodig hebt"

Waarom huil je op een openbare plek?

Misschien was een vriend van je nep in je gezicht

Of kom je net van Trader Joe's?

En je hebt te veel betaald voor je avocado's?»

Geen Kleenex in haar tas

Ik heb een zakdoek voor haar - natuurlijk

Gemonogrammeerd, «Alex J»

«Hou het, mevrouw

Omdat je gewoon een van die dagen hebt.»

Ik begrijp

Ze pakt mijn hand

We lopen de stad in en dineren bij Au Bon Pain

Ik spreek van "Sherlock Gnomes" van begin tot eind

Dan zeg ik plotseling: «Wat is dat voor geluid dat ik hoor?

Je mooie lach, mijn lief»

Je hebt problemen en ik wil niet graven

Jij bent volwassen en ik ben amper 12

Verdrijf uw problemen, ik kan u helpen ermee om te gaan

Kijk me in de ogen en de sluizen gaan open

Ze sluiten mijn afdeling uit

En ik raak mijn appartement kwijt

Mijn moeder heeft geen ondersteuningssysteem

Ik hou van slechteriken, kan ze niet weerstaan

DVR Drag Race vergeten

Mijn vriend Alysse, nep in mijn gezicht

Door een of andere fraude hebben ze mijn AmEx bevriezen

En toen kwam ik mijn ex tegen

En sommige dagen, deze stad en de Blasio

Laat me gewoon schreeuwen "Waarom!?"

Waarom niet gewoon hier staan ​​en huilen?

En ook, deze hele tijd draag ik de mooie sjaal van mijn vader en mijn Heelys!

Haar ogen glinsteren

Ik praat niet, ik luister

Dan begint de regen weer

We haasten ons door de straat naar een andere Au Bon Pain

Ze haalt mijn zakdoek uit haar tas

Ze zegt: "Alex J., ik voel me alsof ik vervloekt ben."

"Dame, ik weet dat de lucht niet helder is"

Maar het kan niet elke dag van het jaar regenen

Je kunt niet alleen maar huilen in je eigen verhaal

Omdat: 'We vertellen onszelf verhalen om te leven.'

Ze knikt - "Joan Didion"

Ik neem haar hand naar Le Pain Quotidien

En we praten over leven en liefde en «Sherlock Gnomes»

Tot het tijd is om naar huis te gaan

Dat is wat ik denk dat er zou gebeuren

Maar het is allemaal ingebeeld

En ik zal me afvragen tot het einde

Wat als ik niet was weggelopen?

Zou die huilende dame mijn vriend zijn?

Hoe dan ook, ik herinner me allerlei dingen.

Bedankt voor het luisteren.

En waar je ook bent

zijn, dame, een goede nacht.