החול יזכור - Chava Alberstein

החול יזכור את הגלים אבל לקצף אין זוכר

זולת ההם אשר עברו עם רוח לילה מאחר

מזכרונם הוא לעולם לא ימחה.

הכל ישוב אל המצולות זולת הקצף הלבן.

נרות הלילה דעכו.

הידידות האהבה

הנעורים שבאו פתע אל סופם

הנעורים שבאו פתע אל סופם.

כמוהו גם על חוף ליבם רטט אז משהו חיוור

והם רשמו בתוך החול, כשהירח העובר

האיר פתאום פנים זרות ושחוק רפה.

הכל ישוב אל המצולות...

היו שם קונכיות ריקות שנהמו קינה של ים

ובית עלמין על הגבעות

ושניים שחלפו דומם

בין החצב והקברים והשיקמה.

הכל ישוב אל המצולות...

Het zand herinnert zich de golven, maar het schuim heeft geen geheugen

Behalve degenen die passeerden met een late nachtwind

Uit hun herinnering zal hij nooit vervagen.

Alles gaat terug naar de bodem, behalve het witte schuim.

De nachtkaarsen gingen uit.

vriendschap liefde

De jeugd kwam plotseling aan hun einde

De jeugd kwam plotseling aan hun einde.

Net als hij ook op de oever van hun hart trilde toen iets bleeks

En ze schreven in het zand, terwijl de maan voorbijging

Een vreemd, afgemat gezicht straalde plotseling.

Alles keert terug naar de bodem...

Er waren lege schelpen die het gejammer van de zee kreunden

en een begraafplaats op de heuvels

en twee die nog voorbijgingen

Tussen de steengroeve en de graven en de restauratie.

Alles keert terug naar de bodem...