Lebenszeit - Puhdys, Deutsches Filmorchester Babelsberg

Fahren zwei durch alle Meere, fahren zwei in einem Boot.

Der eine kennt die Sterne, der andre misst das Lot.

Sind nicht zu trennen, bleiben vereint, ob Nacht heranzieht,

Morgen erscheint.

Sie finden zueinander — auf LEBENSZEIT.

Steigen zwei auf hohe Berge,

Steigen zwei zum Himmel dicht.

Der eine blickt die Welt an, der andre sieht das Licht.

Noch liegt die Erde flach auf der Hand,

Sind sie den Wolken nah und verwandt.

Und halten zueinander — auf LEBENSZEIT.

Gehen zwei durch laute Strassen,

Gehen zwei durch Stein und Rauch.

Den einen ruft die Arbeit, den andren Muehe auf.

Schon kommen Tage, die man nicht zaehlt.

Schon ist entschieden, schon ist gewaehlt.

Doch haben sie einander — auf LEBENSZEIT.

Sitzen zwei schon im Schatten, sitzen da auf einer Bank.

Der eine fuehlt sich muede, der andre fuehlt sich krank.

Schon ist im Leben alles gesagt

Schon ist im Leben alles gewagt.

Sie hielten zueinander — auf LEBENSZEIT.

Twee zeilen alle zeeën, twee zeilen in één boot.

De een kent de sterren, de ander meet de loodlijn.

Zijn onafscheidelijk, blijven verenigd, of de nacht nu nadert,

morgen verschijnt.

Ze vinden elkaar - een LEVENSLANG.

Twee beklimmen hoge bergen,

Stijg twee naar de hemel strak.

De een kijkt naar de wereld, de ander ziet het licht.

De aarde ligt nog steeds plat op de hand,

Zijn ze dichtbij en gerelateerd aan de wolken?

En blijf bij elkaar - voor het LEVEN.

twee lopen door luidruchtige straten,

Loop twee door steen en rook.

De een wordt geroepen door werk, de ander door problemen.

Er zijn al dagen dat je niet meetelt.

Het is al besloten, het is al gekozen.

Maar ze hebben elkaar - voor het LEVEN.

Als er al twee in de schaduw zitten, ga daar dan op een bankje zitten.

De een voelt zich moe, de ander ziek.

Alles is al gezegd in het leven

Alles is riskant in het leven.

Ze bleven bij elkaar - voor het LEVEN.