Light Breathing (Me and Martha Plimpton in a Fancy Elevator) - The Lawrence Arms

Me and Martha Plimpton in an elevator,

Her golden Labrador kissed my index finger.

Two in the morning, summer saturated,

I’d been drinking and it’d been raining

And it felt so strange

Cuz I didn’t know what to say,

And when she smiled I turned away.

But that’s so like me, timid self conscious crippling

She seemed so friendly and I must’ve seemed uninteresting.

Soaked from walking and smelled like boozed and cigarettes,

I stood there listening to hear light breathing

And I wanted to say that I really loved her films

And I wanted to make her laugh and smile

But I stood still.

I managed to mutter «hello,»

Her eyes shining in the fancy elevator lights.

I stood awkwardly hands fluttering

The doors parted and she said goodnight to me

And her voice was like a song that wouldn’t leave my head

And I thought Martha I’m running on empty.

And I couldn’t help but think

I’d missed another chance to live,

But isn’t that the way it always is?

The way it always is…

Ik en Martha Plimpton in een lift,

Haar gouden labrador kuste mijn wijsvinger.

Twee uur 's nachts, verzadigd in de zomer,

Ik had gedronken en het had geregend

En het voelde zo vreemd

Want ik wist niet wat ik moest zeggen,

En toen ze glimlachte, draaide ik me om.

Maar dat is zo als ik, timide zelfbewuste verlammende

Ze leek zo vriendelijk en ik moet oninteressant zijn geweest.

Doorweekt van het lopen en rook naar drank en sigaretten,

Ik stond daar te luisteren om een ​​lichte ademhaling te horen

En ik wilde zeggen dat ik echt van haar films hield

En ik wilde haar aan het lachen maken en lachen

Maar ik stond stil.

Ik slaagde erin om «hallo» te mompelen

Haar ogen glinsteren in de mooie liftlichten.

Ik stond ongemakkelijk met mijn handen te fladderen

De deuren gingen open en ze wenste me welterusten

En haar stem was als een nummer dat mijn hoofd niet wilde verlaten

En ik dacht dat Martha met lege handen aan het rennen was.

En ik kon niet anders dan denken

Ik had nog een kans om te leven gemist,

Maar is dat niet altijd zo?

Zoals het altijd is...