My Foolish Heart/Bhaja Govinda - Krishna Das

My foolish heart

Why do you weep?

You throw yourself away again

Now you cry yourself to sleep

Cry yourself to sleep…

My foolish heart

When will you learn?

You are the eyes of the world

And there’s nowhere else to turn

Nowhere else to turn…

Bhaja Govindam, bhaja Govindam

My foolish heart

Govindam Govindam Govindam

My foolish heart

My foolish heart

My foolish heart…

Raadhe Raadhe Govinda Govinda

Raadhe Raadhe Govinda Govinda

Govinda Bhaja Govinda

Govinda Bhaja Govinda

The words «Bhaja Govindam» are an exhortation to adore and love God.

In the 8th century, the great saint, Adi Shankaracharya, wrote a beautiful

hymn called «Bhaja Govindam.»

It is a unique prayer as it unifies the path of

Wisdom (Jnana Marg) and the path of Devotion (Bhakti Marg).

Shankaracharya

praises Devotion as a spiritual path that leads to liberation.

The legend is

that he was walking with his disciples when he saw an old scholar teaching his

young students the rules of Sanskrit grammar.

Shankaracharya told the old man

that now that he was so old he should turn his mind toward God and stop wasting

time.

In every verse he described the ways that life is passing by and with it

our opportunity to find freedom from suffering.

Each verse was addressed to «my

foolish mind/heart,» mudhamate in Sanskrit.

I wrote a couple of verses in

English with the same feeling

Mijn dwaze hart

Waarom huil je?

Je gooit jezelf weer weg

Nu huil je jezelf in slaap

Huil jezelf in slaap...

Mijn dwaze hart

Wanneer ga je leren?

Jij bent de ogen van de wereld

En je kunt nergens anders heen

Nergens anders om naartoe te gaan…

Bhaja Govindam, bhaja Govindam

Mijn dwaze hart

Govindam Govindam Govindam

Mijn dwaze hart

Mijn dwaze hart

Mijn dwaze hart…

Raadhe Raadhe Govinda Govinda

Raadhe Raadhe Govinda Govinda

Govinda Bhaja Govinda

Govinda Bhaja Govinda

De woorden "Bhaja Govindam" zijn een aansporing om God te aanbidden en lief te hebben.

In de 8e eeuw schreef de grote heilige, Adi Shankaracharya, een prachtige

hymne genaamd «Bhaja Govindam.»

Het is een uniek gebed omdat het het pad verenigt van

Wijsheid (Jnana Marg) en het pad van toewijding (Bhakti Marg).

Shankaracharya

prijst Toewijding als een spiritueel pad dat naar bevrijding leidt.

De legende is

dat hij met zijn discipelen aan het wandelen was toen hij een oude geleerde zijn les zag geven

jonge studenten de regels van de Sanskrietgrammatica.

Shankaracharya vertelde de oude man

dat hij, nu hij zo oud was, zijn geest op God moest richten en ophouden met verspillen

tijd.

In elk vers beschreef hij de manieren waarop het leven voorbijgaat en daarmee ook:

onze kans om bevrijd te worden van lijden.

Elk vers was geadresseerd aan «mijn»

dwaze geest/hart», mudhamate in het Sanskriet.

Ik schreef een paar verzen in

Engels met hetzelfde gevoel