Не плачь, душа - Вика Цыганова

Сколько пыльных дорог, сколько синих морей

Мне однажды увидеть пришлось.

Но средь белых берез и в кругу тополей,

Я, признаюсь, мне легче жилось.

Там где годы прошли золотые мои,

Меня мама по-прежнему ждет,

И по озеру лодка плывет.

Припев:

Не плачь, душа, не плач душа, не надо,

И грустных песен больше мне не пой.

Под музыку ночного листопада

Вернусь я скоро в край родной.

Сколько муторных дней, сколько длинных ночей

Мне придется до дома идти.

Сколько вьюжных полей и промозглых дождей

Впереди у меня на пути.

Там, где в синий туман, моя юность ушла,

Ждут меня во дворе тополя.

Там когда-то сирень за рекою цвела,

Там еще кто-то помнит меня.

Припев:

Не плачь, душа, не плач душа, не надо,

И грустных песен больше мне не пой.

Под музыку ночного листопада

Вернусь я скоро в край родной.

И когда тихо скрипнет знакомая дверь,

Не смотрите на слезы мои.

Слишком много утрат, слишком много потерь

За спиною осталось вдали.

И пусть красный закат не жалеет огня

И темнеет небесная высь,

Я вернусь, но прошу, не ругайте меня

За мою непутевую жизнь.

Припев:

Не плачь, душа, не плач душа, не надо,

И грустных песен больше мне не пой.

Под музыку ночного листопада

Вернусь я скоро в край родной.

Hoeveel stoffige wegen, hoeveel blauwe zeeën?

Ik moest het een keer zien.

Maar tussen de witte berken en in de kring van populieren,

Ik beken dat het leven voor mij gemakkelijker is.

Waar mijn gouden jaren zijn verstreken,

Mijn moeder wacht nog steeds op mij

En de boot drijft op het meer.

Refrein:

Niet huilen, ziel, niet huilen, ziel, niet,

En zing geen droevige liedjes meer voor mij.

Op de muziek van de nachtelijke bladval

Ik zal spoedig terugkeren naar mijn geboorteland.

Hoeveel moeilijke dagen, hoeveel lange nachten?

Ik zal naar huis moeten.

Hoeveel sneeuwstormen en vochtige regens

Onderweg voor mij.

Waar in de blauwe mist mijn jeugd is verdwenen,

Ze wachten op me in de populierentuin.

Er bloeiden eens seringen aan de overkant van de rivier,

Er is nog iemand die zich mij herinnert.

Refrein:

Niet huilen, ziel, niet huilen, ziel, niet,

En zing geen droevige liedjes meer voor mij.

Op de muziek van de nachtelijke bladval

Ik zal spoedig terugkeren naar mijn geboorteland.

En als de vertrouwde deur zachtjes kraakt,

Kijk niet naar mijn tranen.

Te veel verliezen, te veel verliezen

Ver achtergelaten.

En laat de rode zonsondergang geen vuur sparen

En de hemelse hoogten worden donker,

Ik kom terug, maar scheld me alsjeblieft niet uit

Voor mijn ongelukkig leven.

Refrein:

Niet huilen, ziel, niet huilen, ziel, niet,

En zing geen droevige liedjes meer voor mij.

Op de muziek van de nachtelijke bladval

Ik zal spoedig terugkeren naar mijn geboorteland.