Mélodie Perdue - Dalida, Raymond Lefèvre et son Orchestre

Mélodie des jours heureux

Tu es resté là-bas

Sous les toits d’un vieux faubourg

Où les amours sont rois

Un violon venait la nuit

Dans notre nid là-haut

Nous bercer jusqu’au petit jour

D’une mélodie d’amour

Mélodie des jours heureux

Tu es si loin si loin

Seul ami d’un rêve enfui

Au paradis perdu

Tu n’es plus tu n’es plus rien

Qu’un vieux refrain connu

Qui s’ennuie et traîne les rues

Je ne t’entends plus

Tu as disparu

Toi la mélodie perdue

melodie van gelukkige dagen

Je bleef daar

Onder de daken van een oude buitenwijk

waar liefdes koningen zijn

Een viool kwam 's nachts

In ons nest hierboven

Rock ons ​​tot het ochtendgloren

Van een melodie van liefde

melodie van gelukkige dagen

Je bent zo ver tot nu toe

Enige vriend van een verdwenen droom

In het paradijs verloren

Je bent niet langer je bent niets

Dan een oud bekend refrein

Wie verveelt zich en sleept door de straten

Ik kan je niet meer horen

Je bent verdwenen

Jij de verloren melodie