Мёртвое пламя - #####

Снег падает на влажные листья,

природа объявила зиму:

Хлопьям приказано нежно кружиться,

мягко ложиться к холодному льду.

Блеск ярких звезд, биение сердца —

это летние ритмы, поверь.

Огонь затухает, небо в забвении.

Загнанный зверь, в холода загнанный зверь.

Я закрываю глаза, ведь мне хочется спать.

Я улетаю назад, ведь мне надо летать.

Скованы руки, скованы ноги, скованы глаза.

Кровь в венах застыла, застыли движенья.

Я остаюсь навсегда.

Улыбки холодные, бесшумные праздники,

горящие свечи, им все равно.

Те звуки, что когда-то грели сердце,

треском мороза стали давно.

То пламя, которое грело душу,

оставило лишь черный след на земле.

Те звезды, что когда-то давали надежду,

мрачно сияют в ночной синеве.

Я с огненным взглядом к кометам пробьюсь.

Я в небо, я в небо, в небо стремлюсь.

Солнечный свет разрушит границы,

теплом пропустит меня.

Как жалко, что я уже догораю,

я небо хотел, небо хотело меня.

Сердце горит в моей груди,

догорая до красного тла,

небо хотел, сжигая себя,

пропадая в осколках огня.

А я тихонько уйду в небо,

и серый след оставит пепел мой.

Сейчас чуть-чуть теплей.

Все теплей, все теплей.

И снова холодней.

Холодней, холодней.

Sneeuw valt op natte bladeren,

natuur uitgeroepen tot winter:

De vlokken worden bevolen om zachtjes te wervelen,

ga zachtjes op koud ijs liggen.

Glans van heldere sterren, hartslag -

dit zijn zomerritmes, geloof me.

Het vuur dooft uit, de lucht is in vergetelheid.

Een opgejaagd beest, een opgejaagd beest in de kou.

Ik sluit mijn ogen omdat ik wil slapen.

Ik vlieg terug, want ik moet vliegen.

Handen zijn geketend, benen zijn geketend, ogen zijn geketend.

Het bloed in de aderen bevroor, bewegingen bevroor.

Ik blijf voor altijd.

Glimlachen zijn koude, stille vakanties,

kaarsen branden, het maakt ze niet uit.

Die geluiden die ooit het hart verwarmden,

knisperen van de vorst zijn al lang geworden.

Die vlam die de ziel verwarmde,

liet alleen een zwarte vlek op de grond achter.

Die sterren die ooit hoop gaven

gloeit donker in het blauw van de nacht.

Ik zal met een vurige blik naar de kometen gaan.

Ik ben in de lucht, ik ben in de lucht, ik streef naar de lucht.

Zonlicht zal de grenzen doorbreken

zal me van harte missen.

Wat jammer dat ik al een burn-out heb,

Ik wilde de lucht, de lucht wilde mij.

Mijn hart brandt in mijn borst

brandend tot rode as,

de lucht wilde, zichzelf brandend,

verdwijnen in scherven van vuur.

En ik zal stilletjes naar de hemel gaan,

en mijn as zal een grijs spoor achterlaten.

Het is nu wat warmer.

Allemaal warm, allemaal warm.

En weer kouder.

Kouder, kouder.