Всё, что имею - Жак Энтони

8124 или 5…

Ага!

Ага!

А!

Они кричат, я — второй Скрипи, но мне плевать,

Над головой и под ногами Питер, а не Павлодар,

Ты плохо видишь, может, но я — нигер, не азиат,

Я тоже голодал тут и наивно полагал, что рэпом сделаю свой нал.

Мода на модный рэп поглотила и меня.

Я подсел на него крепко подсадив своих ребят.

Я мечтаю об успехе так же сильно, как и та

Ненасытная шалава, что мечтает о болтах!

Мне ни черта не дал Бог, второе имя мне Адам!

Я погребен под своим рэпом?

потому я называю его Голдов.

И будто ладоней Марадоны, я рву эти шаблоны черным по белому,

Белый настолько насколько черная Православная церковь.

Полисад резной, Вологда река,

35 регион, затем Москва,

А там Нева помогла мне обрести себя.

Новая глава.

812.

Дым не поможет меня понять,

Но он необходим, чтобы дожить до завтрашнего дня.

Всё моё горе совершенное — это горе от ума,

Минимум развлечений и максимум бытия.

Те, кто меня ненавидит — далеки, но апгрейд мой,

Это их заслуга я люблю их всем сердцем.

Заберусь на рэп-Олимп и назову себя Дрейком,

Я жду признания публики, как бессмертие смерть.

Припев:

Я плебей в этом теле, с каждым днём

Я не люблю его всё больше!

Я испытываю боль.

Я его раб!

Но это всё, что имею, потому

Я забиваю себя знаками!

Я забиваю себя знаками!

О!

Я забиваю себя.

А!

Я забиваю себя знаками!

Я забиваю себя знаками!

Ведь, это всё, что имею, потому

Я забиваю себя знаками!

О!

А!

Я забиваю себя знаками!

Это всё, что имею,

Я забиваю себя знаками!

Всё, что имею,

Сука, Я забиваю себя.

Я забиваю себя знаками!

Я забиваю себя знаками!

Я б оприходовал мир, но я под приходом,

В обойме всего один патрон и он не тронут.

Пока ты на своих двоих — подумай,

Когда получишь ответ на вопрос: кто ты, что будешь?

Шальная пуля между глаз или покоренный Олимп,

Какая разница, если это конец пути?

Похерить и не найти.

Вот так тут!

Когда щелкаешь клювом —

Тебя предает тот, кого зовёшь братом,

Я не из тех, кто потерявши плачет,

Не несу сор из избы и не пускаю мусор в хату.

Атланта?

Тут 812, тут не Атланта!

Верный друг — это кулак и он сжимает зажигалку.

Писался в маскарад (я заблудился),

Вовремя прикинул что к чему, нашел дорогу обратно.

Номер один — это конец пути, а не старт,

Я не врубался и кричал о том, что первый.

(Косяк за косяком)

Увы, теперь я стал, кем стал!

Я не толкал дерьмо районам, но я знал места.

Мой путь режим американский город.

В игре родные реки Вологды, Нева, Москва.

8124 of 5…

Aha!

Aha!

MAAR!

Ze schreeuwen, ik ben de tweede Skripi, maar het kan me niet schelen

Boven het hoofd en onder de voeten van Peter, niet Pavlodar,

Je kunt het misschien niet goed zien, maar ik ben een nigga, geen Aziaat,

Ik had hier ook honger en dacht naïef dat ik mijn geld in rap zou maken.

De mode voor trendy rap slokte mij ook op.

Ik raakte verslaafd aan hem en zette mijn jongens hard op.

Ik droom net zo veel van succes

Onverzadigbare slet die droomt van bouten!

God gaf me niets, mijn tweede naam is Adam!

Ben ik begraven onder mijn rap?

daarom noem ik hem Goldov.

En net als de palmen van Maradona, scheur ik deze patronen in zwart-wit,

Net zo wit als de zwarte orthodoxe kerk.

Polisad gesneden, Vologda rivier,

regio 35, daarna Moskou,

En daar hielp Neva me mezelf te vinden.

Nieuw hoofdstuk.

812.

Rook zal me niet helpen het te begrijpen

Maar het is noodzakelijk om tot morgen te leven.

Al mijn volmaakte verdriet is verdriet van de geest,

Een minimum aan entertainment en een maximum aan zijn.

Degenen die mij haten zijn ver weg, maar mijn upgrade,

Dit is hun verdienste, ik hou van ze met heel mijn hart.

Ik zal rap Olympus beklimmen en mezelf Drake noemen

Ik wacht op de erkenning van het publiek, alsof onsterfelijkheid de dood is.

Refrein:

Ik ben een plebian in dit lichaam, elke dag

Ik hou niet meer van hem!

Ik heb pijn.

Ik ben zijn slaaf!

Maar dat is alles wat ik heb, want

Ik vul mezelf met tekens!

Ik vul mezelf met tekens!

O!

Ik sloeg mezelf.

MAAR!

Ik vul mezelf met tekens!

Ik vul mezelf met tekens!

Want dat is alles wat ik heb, want

Ik vul mezelf met tekens!

O!

MAAR!

Ik vul mezelf met tekens!

Het is alles wat ik heb

Ik vul mezelf met tekens!

Alles wat ik heb

Teef, ik pleeg zelfmoord.

Ik vul mezelf met tekens!

Ik vul mezelf met tekens!

Ik zou de wereld parochiëren, maar ik sta onder parochie,

Er zit maar één cartridge in de clip en deze wordt niet aangeraakt.

Terwijl je alleen bent - denk na

Als je antwoord krijgt op de vraag: wie ben je, wat word je?

Een verdwaalde kogel tussen de ogen of een veroverde Olympus,

Wat maakt het uit als het het einde van de weg is?

Neuken en niet vinden.

Hier is het!

Als je met je snavel breekt -

Je wordt verraden door degene die je broer noemt,

Ik ben niet een van degenen die, verloren hebbend, huilt,

Ik breng geen afval uit de hut en ik laat geen afval in de hut.

Atlanta?

Het is 812, het is niet Atlanta!

Een echte vriend is een vuist en hij knijpt in een aansteker.

Pissed in een maskerade (ik raakte verdwaald)

Ik kwam er op tijd achter wat er gebeurde, vond mijn weg terug.

Nummer één is het einde van de weg, niet het begin

Ik begreep het niet en riep dat ik de eerste was.

(Schot na schot)

Helaas, nu ben ik geworden wat ik geworden ben!

Ik deed geen rotzooi in de buurten, maar ik kende de plaatsen.

Mijn manier is de Amerikaanse stadsmodus.

In het spel, de inheemse rivieren van Vologda, Neva, Moskou.