Мёртвые души - Жак Энтони

Детка, не проси, детка, не проси

Детка, не проси меня любить тебя

Детка, не проси

Детка, не проси меня любить тебя

Детка, не проси

Детка, не проси, детка, не проси

Детка, не проси меня любить тебя

Детка, не проси

Детка, не проси

Детка, не проси меня любить тебя

Нет-нет, я иду наверх и

Все эти взаимоотношения — бред ведь

Всё ради дела, я весь в этом

Лишь время — это то, что имеет вес

Не имея денег я влез в их рэп

И порезал их всех на стейки, зачем это?

Я не ищу причин идти на поводу инстинктов

Псих, говорят, тот ещё тип

Чтобы покалечить этот бит мне не нужен мотив

Дай дыма глоток и увидишь

Как я занимаюсь любовью с мелодией

Вроде ей нравится всё,

Но проходит минута и мне нужно ещё

Я беру микрофон и летаю с другой

Другая тональность и ритм новый

Размер интонации и темп свежо звучит

Я называю это «долбанный голод»

На моём яблоке город дорог

Делаю вдох

И снова я лёг на пару нот

Мои губы целую тебя перед сном,

Но я думаю о том, как ебу микрофон

Шедевр готов, результат на лицо

Снова и снова, снова, и снова

Шедевр готов, результат на лицо

Снова и снова, снова, и снова

Шедевр готов, результат на лицо

Мои деньги не стоят на месте

То их нет, то есть

Все за одного горой, мы там, где ловим место

Я не я, когда не пахнут новым ароматом суки

Сутки на отходниках, как ни как

Скоро умирать

Не вникай, тебе не понять

Если не один из нас

Потомственный аристократ

Вниз никак, тут и закат моя заря

Наверняка так мало тех, кто солидарен

В ней одна рука, две, три, пять

И так пока не хватит нам до потолка достать хотя б

Несу ответ за тех, кто разбирает тексты моих песен

Я говорю, что делать, они делают, хоть не отец им

Никуда не деться от последствий

Мои мокрые пальцы в отвязной подруги с четвертого курса

Хочу превзойти человека, как мне говорил Заратустра

Ведь как бы я не был хорош, я уверен, что мог быть лучше

Мои письмена сожжены мной

Как Гоголем «Мёртвые души»

Мои письмена сожжены мной

Как Гоголем «Мёртвые души»

Мои письмена сожжены мной

Как Гоголем «Мёртвые души»

Мои письмена сожжены мной

Как Гоголем «Мёртвые души»

Мои письмена

Мои письмена

Мои письмена

Мои письмена

Schat, vraag niet, schat, vraag niet

Schat, vraag me niet om van je te houden

Schat, vraag het niet

Schat, vraag me niet om van je te houden

Schat, vraag het niet

Schat, vraag niet, schat, vraag niet

Schat, vraag me niet om van je te houden

Schat, vraag het niet

Schat, vraag het niet

Schat, vraag me niet om van je te houden

Nee, nee, ik ga naar boven en...

Al deze relaties zijn onzin.

Alles voor de zaak, ik doe er helemaal voor

Alleen tijd is wat telt

Omdat ik geen geld had, raakte ik in hun rap

En snijd ze allemaal in steaks, waarom is dat?

Ik ben niet op zoek naar redenen om instincten te volgen

Psycho, zeggen ze, dat is een ander type

Ik heb geen motief nodig om deze beat te verlammen

Geef me een slokje rook en je zult het zien

Hoe kan ik de liefde bedrijven met een melodie

Ze lijkt alles leuk te vinden

Maar er gaat een minuut voorbij en ik heb meer nodig

Ik pak een microfoon en vlieg met een andere

Andere toonsoort en nieuw ritme

Intonatiegrootte en tempo klinken fris

Ik noem het "verdomde honger"

Op mijn appel is de stad duur

ik haal adem

En weer ging ik liggen voor een paar notities

Mijn lippen kussen je voordat je gaat slapen

Maar ik denk erover na hoe ik de microfoon neuk

Het meesterwerk is klaar, het resultaat is in zicht

Opnieuw en opnieuw, opnieuw en opnieuw

Het meesterwerk is klaar, het resultaat is in zicht

Opnieuw en opnieuw, opnieuw en opnieuw

Het meesterwerk is klaar, het resultaat is in zicht

Mijn geld staat niet stil

Dat zijn ze niet, dat is

Allemaal voor één berg, we zijn waar we een plek pakken

Ik ben ik niet als ze niet naar een nieuwe teefsmaak ruiken

Een dag op otkhodniks, hoe dan ook

spoedig sterven

Ga er niet op in, je begrijpt het niet

Als niet een van ons

erfelijke aristocraat

Er is geen weg naar beneden, hier is de zonsondergang, mijn dageraad

Zeker zo weinig van degenen die solidair zijn

Het heeft één hand, twee, drie, vijf

En zo verder totdat het genoeg is voor ons om op zijn minst het plafond te bereiken

Ik ben verantwoordelijk voor degenen die de teksten van mijn liedjes ontleden

Ik vertel ze wat ze moeten doen, ze doen het, ook al is hun vader dat niet

Nergens om te ontsnappen aan de gevolgen

Mijn natte vingers in een wilde vriendin van het vierde jaar

Ik wil de mens overtreffen, zoals Zarathoestra me vertelde

Immers, hoe goed ik ook ben, ik weet zeker dat ik beter kan worden

Mijn brieven worden door mij verbrand

Zoals Gogol "Dead Souls"

Mijn brieven worden door mij verbrand

Zoals Gogol "Dead Souls"

Mijn brieven worden door mij verbrand

Zoals Gogol "Dead Souls"

Mijn brieven worden door mij verbrand

Zoals Gogol "Dead Souls"

Mijn brieven

Mijn brieven

Mijn brieven

Mijn brieven