Факел - Жак Энтони

Припев:

Я пылаю, черт, я пылаю как факел

Твое и мое пламя, твое и мое пламя

Первый Куплет: Жак-Энтони

Горе от ума, это гребаный перебор

Проебаный год, три раза пройденный коридор

Наркотики, произвол, что, что, что, что

Я произвел на свет рэп от которого мир оглох

Обрел энергию, брел по рваным дорогам мертвых

Пропитанной талой водой, закален огнем преисподни

Тут правит тот же англей, но с бараньей головой

Два серебряных осколках вместо крыльев за спиной

Проверяй меня как хочешь я могу зайти сзади

Тебе конец если ты из тех кто воет при виде ссадин

Что накрыло цунами?

Москва и Питер за нами

3 V озлобленный хищник, зубами рвем ваше стадо

Тут церкви нет, святым нет, лишь пыль здесь

Самых страшных грешников тут нет святыне

Прах совести по ветру повезло им всем наверно

Раз они не видят, что мы уже трахнуты вселенную

И стих паразитирует на смертном Одре

Там где есть люди, там мира нет, наши души в огне

Наши души в огне, наши души в огне, наши души в огне, наши души в огне

Припев:

Я пылаю, черт, я пылаю как факел

Твое и мое пламя, твое и мое пламя

Refrein:

Ik sta in brand, verdomme, ik sta in brand als een fakkel

De jouwe en mijn vlam, de jouwe en mijn vlam

Eerste vers: Jacques-Anthony

Wee van de geest, het is een verdomde buste

Geneukt jaar, drie keer de gang gepasseerd

Drugs, verontwaardiging, wat, wat, wat, wat?

Ik ben bevallen van rap waarvan de wereld doof werd

Energie opgedaan, dwaalde langs de verscheurde wegen van de doden

Gedrenkt in smeltwater, verhard door het vuur van de onderwereld

Dezelfde Engelse regels hier, maar met een ramskop

Twee zilveren fragmenten in plaats van vleugels achter de rug

Controleer me hoe je wilt, ik kan van achteren binnenkomen

Je bent klaar als je een van degenen bent die huilt bij het zien van schaafwonden

Wat viel er onder de tsunami?

Moskou en St. Petersburg liggen achter ons

3 V verbitterd roofdier, we verscheuren je kudde met onze tanden

Er is hier geen kerk, geen heiligen, alleen stof hier

De meest verschrikkelijke zondaars hier zijn geen heiligdommen

Het stof van het geweten in de wind was waarschijnlijk geluk voor hen allemaal

Omdat ze niet zien dat we het universum al hebben geneukt

En het vers parasiteert op het sterfbed

Waar mensen zijn, is geen vrede, onze zielen staan ​​in brand

Onze zielen in brand, onze zielen in brand, onze zielen in brand, onze zielen in brand

Refrein:

Ik sta in brand, verdomme, ik sta in brand als een fakkel

De jouwe en mijn vlam, de jouwe en mijn vlam