Заколка - Zeman

Солнце что-то споёт на прощание, чтобы это прощание не длилось так долго

Я, конечно, хотел бы ещё раз услышать тот голос шикарный.

А толку?

Мы потратим всю жизнь, разбросаем стог сена по миру, отыщем иголку

Пустота распустила копну своих чёрных волос и сломала заколку

Когда все тучи уплывут седым китом

Когда рассеются все дымки, то

Мы наконец поймём, что наш дом это планета голубого цвета

И нам не надо ничего другого, да и нет его

Другого этого.

Разлилось молоко

Хватаю темноту руками и сбиваю в ком

Я столько времени потратил залипая в комп

И столько потерял преграды разбивая лбом,

Но я живой альбом из впечатлений и воспоминаний

Рассуждений, знаний и потерь

Таких не берегут теперь, и перепись покажет, что мы вымерли,

Но морю что-то интересно в моем имени

Там, где не зовут на вы меня, мне хорошо

В густом тумане мне комфортнее, чем в сигаретном дыме

Мы молодыми остаёмся навсегда, и возраст не беда

Твоя беда в твоей погоне за другими

Природа нас нарисовала от руки, я где-то дрых бухим

Когда фортуна раздавала ништяки,

Но лишь таким понятно для чего глаза даны

Я вне программы, прохожу не то, что задано

Дождь облизал дома, и день всё начинает заново

Печаль тому, кто времени кричал «назад давай!»

Оно ж не сдаст и когда-нибудь пойдёт без нас

Луна над чёрной гладью — это чей-то мутный глаз…

Солнце что-то споёт на прощание, чтобы это прощание не длилось так долго

Я, конечно, хотел бы ещё раз услышать тот голос шикарный.

А толку?

Мы потратим всю жизнь, разбросаем стог сена по миру, отыщем иголку

Пустота распустила копну своих чёрных волос и сломала заколку

Упрямый ветер Бора причёсывает горы

Там, где вчера были поля, назавтра будет город

Минуты — наши кредиторы, вор долги отдаст

Стрелки на часах звонко прокричат — беги от нас,

А ржавчина пожрёт доспехи, только смехом

И останется лечить на линии судьбы огрехи

Я тут смотрю на камни старые и вспарываю

Коконы обид, земля так выпускает пар вулканами

Их пепел в каждой папиросе, моей поздней осенью

Вместе со снегом он на мне осядет проседью

Мы посидим, посмотрим на маяк и на барашки

Говорят, что корабли не любят на морях штиль,

А компасам неважно север или юг

Рою колею и страшно провалиться в не свою

На пару мест в каюту набивается толпа,

Но я останусь — наверху свободна палуба

Когда упал на дно, то тусклое пятно

Света нездешнего — это твоя последняя надежда,

А тут всё как-то вскользь и между делом, я хотел бы

Перестать воспринимать, как должное, всё, что имел

И теперь несу куда-то, ведь мне всего-то надо

Глазом ухватить хотя бы раз зелёный луч заката

Загадка в том, что ответы все в простом

Мне всё было известно, когда я ходил пешком под стол

Солнце что-то споёт на прощание, чтобы это прощание не длилось так долго

Я, конечно, хотел бы ещё раз услышать тот голос шикарный.

А толку?

Мы потратим всю жизнь, разбросаем стог сена по миру, отыщем иголку

Пустота распустила копну своих чёрных волос и сломала заколку

De zon zal iets vaarwel zingen zodat dit afscheid niet zo lang duurt

Die chique stem wil ik natuurlijk nog eens horen.

Wat is het punt?

We zullen ons hele leven doorbrengen, een hooiberg over de wereld strooien, een naald vinden

Leegte maakte haar pluk zwart haar los en brak haar haarspeld

Wanneer alle wolken wegzeilen als een grijze walvis

Als alle nevel optrekt,

We zullen eindelijk begrijpen dat ons huis een blauwe planeet is

En we hebben niets anders nodig, en die is er niet

Nog een hiervan.

Gemorste melk

Ik pak de duisternis met mijn handen en sla het neer

Ik heb zoveel tijd aan de computer besteed

En ik verloor zoveel barrières door mijn voorhoofd te breken,

Maar ik ben een levend album van indrukken en herinneringen

Redeneren, kennis en verlies

Deze zijn nu niet beschermd, en de volkstelling zal aantonen dat we uitgestorven zijn,

Maar de zee is geïnteresseerd in iets in mijn naam

Waar je me niet belt, voel ik me goed

Ik voel me meer op mijn gemak in dichte mist dan in sigarettenrook

We blijven voor altijd jong en leeftijd is geen probleem

Je moeite zit in het najagen van anderen

De natuur heeft ons met de hand getekend, ik ben ergens dronken

Toen het fortuin nishtyaki uitdeelde,

Maar alleen zodat het duidelijk is waarom de ogen worden gegeven

Ik ben uit het programma, ik ga niet door wat wordt gegeven

De regen likte de huizen, en de dag begint helemaal opnieuw

Verdriet voor degene die riep "kom terug!"

Het geeft niet op en op een dag zal het zonder ons gaan

De maan boven het zwarte oppervlak is iemands troebele oog...

De zon zal iets vaarwel zingen zodat dit afscheid niet zo lang duurt

Die chique stem wil ik natuurlijk nog eens horen.

Wat is het punt?

We zullen ons hele leven doorbrengen, een hooiberg over de wereld strooien, een naald vinden

Leegte maakte haar pluk zwart haar los en brak haar haarspeld

De hardnekkige Bora-wind kamt de bergen

Waar gisteren nog velden waren, zal morgen een stad zijn

Minuten zijn onze schuldeisers, de dief zal zijn schulden terugbetalen

De wijzers van de klok zullen luid schreeuwen - ren van ons weg,

En roest zal wapenrusting verslinden, alleen van het lachen

En het zal blijven om gebreken op de lijn van het lot te behandelen

Ik kijk naar de oude stenen en scheuren

Cocons van beledigingen, de aarde geeft stoom af als vulkanen

Hun as in elke sigaret, mijn late herfst

Samen met de sneeuw zal het op mij neerstrijken met grijs haar

We gaan zitten en kijken naar de vuurtoren en de lammetjes

Ze zeggen dat schepen niet van kalme zeeën houden,

En kompassen geven niet om noord of zuid

Ik graaf een sleur en het is eng om in niet de mijne te vallen

Een menigte verdringt zich in de cabine voor een paar stoelen,

Maar ik blijf - er is een gratis dek boven

Toen ik op de bodem viel, toen een saaie plek

Licht van buiten is je laatste hoop

En hier is alles op de een of andere manier casual en casual, ik zou graag

Stop met alles wat je had als vanzelfsprekend te beschouwen

En nu neem ik het ergens mee, omdat ik gewoon iets nodig heb

Om minstens één keer de groene straal van zonsondergang vast te leggen

Het mysterie is dat de antwoorden allemaal in een simpele

Ik wist alles toen ik onder de tafel liep

De zon zal iets vaarwel zingen zodat dit afscheid niet zo lang duurt

Die chique stem wil ik natuurlijk nog eens horen.

Wat is het punt?

We zullen ons hele leven doorbrengen, een hooiberg over de wereld strooien, een naald vinden

Leegte maakte haar pluk zwart haar los en brak haar haarspeld