Sortimento - Zélia Duncan

Quis o doce, era tão doce, enjoou

Quis voltar a pé

E quis mais, sem pensar no quanto custou

Quis brigar por um motivo qualquer

Nem quis ouvir o recado, não o apagou

Quis que eu cuspisse o chiclete

Quis fazer uma surpresa pra mim

Mas não aguentou

Quis beber água com uma colher

Ah, vou tão longe pra te entender

Quis sair pra jantar e só reclamou

Quis me beijar

E quis vestir meu casaco depois sentiu calor

Quis eu jurasse ser só sua mulher

Quis tanto aquele sapato depois o detestou

E quis viajar

Quis conversar com seu pai, então, como chorou

Quis que eu fizesse um outro café

Ah, vou tão longe pra te convencer

Diz que me ama

Mas o que é que eu fiz

Porque há mais de uma semana

Você está de má vontade

Tudo o que eu digo parece bobagem

Apesar de achar que, em parte

O que você diz é verdade

Mas isso não é nenhum desastre

Pois nunca é tarde pra saber

Que não há nada errado em sermos diferentes

(Só somos diferentes)

Ik wilde het zoete, het was zo zoet, ik werd ziek

Ik wilde terug lopen

En meer wilde, zonder na te denken over hoeveel het kostte

Ik wilde om de een of andere reden vechten

Ik wilde het bericht niet eens horen, heb het niet verwijderd

Wilde dat ik de kauwgom uitspuugde

wilde me verrassen

Maar kon het niet aan

Ik wilde water drinken met een lepel

Oh, ik ga zo ver om je te begrijpen

Wilde uit eten gaan en heb net geklaagd?

wilde me kussen

En ik wilde mijn jas aan en toen voelde het warm

Ik wilde zweren dat ik gewoon je vrouw zou zijn

Ik wilde die schoen zo graag hebben, toen haatte ik hem

En wilde reizen

Ik wilde met je vader praten, dus hoe huilde je?

Wilde dat ik nog een koffie zou zetten

Oh, ik ga zo ver om je te overtuigen

Zeg dat je van me houdt

Maar wat heb ik gedaan?

Omdat meer dan een week geleden

je bent niet bereid

Alles wat ik zeg lijkt gek

Hoewel ik denk dat, voor een deel

Wat je zegt is waar

Maar dit is geen ramp

Want het is nooit te laat om te weten

Dat er niets mis is met anders zijn

(We zijn gewoon anders)