Franqueza - Zélia Duncan

Você passa por mim e não olha

Como coisa, que eu fosse ninguém

Com certeza você ja esqueceu

Que em meus braços já chorou também

Eu não ligo, porém, ao seu modo

Isto é próprio de quem é infeliz

Quer mostrar que não sente saudade

De um passado que foi tão feliz

Se eu quisesse eu podia dizer

Tudo, tudo que houve entre nós

Mas pra que destruir seu orgulho

Se eu até já esqueci sua voz

De uma coisa eu tenho certeza

Foi o tempo quem me confirmou

Seus melhores momentos na vida

Nos meus braços você desfrutou

Je passeert me en kijkt niet

Als een ding, dat ik niemand was

Je bent het vast al vergeten

Die in mijn armen heeft ook al gehuild

Het kan me echter niet schelen op jouw manier

Dit is kenmerkend voor wie ongelukkig is

Wil je laten zien dat je niet mist

Uit een verleden dat zo gelukkig was

Als ik zou willen, zou ik kunnen zeggen:

Alles, alles tussen ons

Maar waarom zou je je trots vernietigen?

Als ik zelfs je stem ben vergeten

Van één ding ben ik zeker

Het was tijd dat mij bevestigde

Je beste momenten in het leven

In mijn armen heb je genoten