Lá vou eu - Zélia Duncan

Num apartamento

Perdido na cidade

Alguém está tentando acreditar

Que as coisas vão melhorar

Ultimamente

A gente não consegue

Ficar indiferente

Debaixo desse céu

Do meu apartamento

Você não sabe o quanto eu voei

O quanto me aproximei

De lá da Terra

As luzes da cidade

Não chegam nas estrelas

Sem antes me buscar

E na medida do impossível

Tá dando pra se viver

Na cidade de São Paulo

O amor é imprevisível como você

E eu

E o céu

Lá vou eu

Com o que Deus me deu

Escutando o som

Conquistando o céu

Desprezando o chão

Da janela do sétimo andar

Sem elevador

E a cara feia do zelador

Venha correndo

Venha, venha me dar amor

in een appartement

verloren in de stad

iemand probeert te geloven

Dat dingen beter zullen worden

De laatste tijd

We kunnen niet

wees onverschillig

onder deze hemel

Vanuit mijn appartement

Je weet niet hoeveel ik heb gevlogen

Hoe dichtbij kwam ik

Vanaf daar op aarde

De stadslichten

bereik de sterren niet

Zonder mij eerst te zoeken

En tot het onmogelijke

Het is geven om te leven

In de stad Sao Paulo

 liefde is onvoorspelbaar zoals jij

En ik

En de lucht

Hier ga ik

Met wat God me gaf

luisteren naar het geluid

de lucht veroveren

de vloer verachten

Vanuit het raam op de zevende verdieping

geen lift

En het lelijke gezicht van de conciërge

kom rennen

Kom, kom, geef me liefde