Uma delicada forma de calor (com Lobão) - Zeca Baleiro, Lobao

Eu me lembro

De você ter falado

Alguma coisa sobre mim

E logo hoje, tudo isso vem à tona

E me parece cair como uma luva

Agora, num dia em que eu choro

Eu tô chovendo muito mais do que lá fora

Lá fora é só água caindo

Enquanto aqui dentro, cai a chuva

E quanto ao que você me disse

Eu me lembro sorrindo

Vendo você tão séria

Tentar me enquadrar, se sou isso

Ou se sou aquilo

E acabar indignada, me achando totalmente impossível

E talvez seja apenas isso:

Chovendo por dentro

Impossível por fora

Eu me lembro de você descontrolada

Tentando se explicar

Como é que a gente pode ser tanta coisa indefinível

Tanta coisa diferente

Sem saber que a beleza de tudo

É a certeza de nada

E que o talvez torne a vida um pouco mais atraente

E talvez, a chuva, o cinza

O medo, a vida, sejam como eu

Ou talvez, porque você esteja de repente

Assistindo muita televisão

E como um deus que não se vence nunca

O seu olhar não consegue perceber

Como uma chuva, uma tristeza, podem ser uma beleza

E o frio, uma delicada forma

De calor

ik herinner

Van je hebt gesproken

iets over mij

En vandaag komt dit allemaal aan het licht

En lijkt te passen als een handschoen

Nu, op een dag dat ik huil

Ik regen veel meer dan buiten

Buiten valt het gewoon water

Binnen valt de regen

En wat betreft wat je me vertelde

Ik herinner me dat ik glimlachte

Ik zie je zo serieus

Proberen erbij te horen, als dat is wat ik ben

Of als ik dat ben

En uiteindelijk verontwaardigd, mezelf totaal onmogelijk vindend

En misschien is het gewoon dat:

binnen regenen

onmogelijk van buitenaf

Ik herinner me dat je uit de hand liep

Proberen uit te leggen

Hoe kunnen we zoveel ondefinieerbare dingen zijn?

zoveel verschillende dingen

Niet wetende dat de schoonheid van alles

Het is de zekerheid van niets

En misschien het leven een beetje aantrekkelijker maken

En misschien de regen, het grijs

De angst, het leven, wees zoals ik

Of misschien omdat je plotseling

veel televisie kijken

En als een god die nooit wint

Je ogen kunnen niet waarnemen

Zoals een regen, een droefheid, een schoonheid kan zijn

En de kou, een delicate vorm

van warmte