Sur toi - Zazie

J'écris sur ce que j’endure

Les petites morts sur les blessure

J'écris ma peur, mon manque d’amour

J'écris du cœur mais c’est toujours

Sur ce que je n’ai pas pu dire

Pas pu vivre, pas su retenir

J'écris envers et contre tous

C’est toujours l’enfer qui me pousse

À jeter l’encre sur le papier

La faute sur ceux qui m’ont laissé

Écrire, c’est toujours reculer

L’instant où tout s’est écroulé

On n'écrit pas sur ce qu’on aime

Sur ce qui ne pose pas problème

Voilà pourquoi je n'écris pas sur toi

Rassure-toi

Moi, j'écris sur ce qui me blesse

La liste des forces qu’il me reste

Mes kilomètres de vis manquée

De mal en prose, de vers brisés

J'écris comme on miaule sous la lune

Dans la nuit, je trempe ma plume

J'écris l’abcès, j'écris l’absent

J'écris la pluie, pas le beau temps

J'écris ce qui ne se dit pas

Sur les murs, j'écris sur les toits

Écrire, c’est toujours revenir

A ceux qui nous ont fait partir

On n'écrit pas qu’on manque de rien

Qu’on est heureux, que tout va bien

Voilà pourquoi je n'écris pas sur toi

Rassure-toi

J'écris quand j’ai mal aux autres

Quand ma peine ressemble à la votre

Quand le monde me fait le gros dos

Je lui fais porter le chapeau

J'écris le blues indélébile

Ça me paraît moins difficile

De dire à tous plutôt qu'à un

Et d’avoir le mot de la fin

Il faut qu’elle soit partie déjà

Pour écrire «Ne me quitte pas»

Qu’ils ne vivent plus sous le même toit

Pour qu’il vienne lui dire qu’il s’en va

On n'écrit pas la chance qu’on a

Pas de chanson d’amour quand on en a

Voilà pourquoi, mon amour, je n'écris rien sur toi

Rassure-toi

Ik schrijf over wat ik doorsta

De kleine sterfgevallen op de wonden

Ik schrijf mijn angst, mijn gebrek aan liefde

Ik schrijf vanuit het hart, maar het is altijd

Over wat ik niet kon zeggen

Kon niet leven, kon niet tegenhouden

Ik schrijf tegen alle verwachtingen in

Het is altijd een hel die me duwt

Om de inkt op het papier te zetten

Geef de schuld aan degenen die me hebben verlaten

Schrijven gaat altijd achteruit

Op het moment dat alles instortte

We schrijven niet over waar we van houden

Op wat is geen probleem

Daarom schrijf ik niet over jou

Maak je geen zorgen

Ik, ik schrijf over wat me pijn doet

De lijst met krachten die ik nog heb

Mijn mijlen van gemiste schroef

Kwaad in proza, gebroken couplet

Ik schrijf als miauwen onder de maan

In de nacht doop ik mijn veer

Ik schrijf het abces, ik schrijf het afwezige

Ik schrijf de regen, niet het goede weer

Ik schrijf wat niet gezegd wordt

Op de muren schrijf ik op de daken

Schrijven komt altijd terug

Aan degenen die ons hebben laten gaan

We schrijven niet dat het ons aan niets ontbreekt

Dat we blij zijn, dat alles in orde is

Daarom schrijf ik niet over jou

Maak je geen zorgen

Ik schrijf wanneer ik anderen pijn doe

Wanneer mijn pijn voelt als de jouwe

Wanneer de wereld zich tegen mij keert

Ik laat hem de hoed dragen

Ik schrijf de onuitwisbare blues

Lijkt me minder moeilijk

Om alles te vertellen in plaats van één

En om het laatste woord te hebben

Ze moet al weg zijn

Om te schrijven "Verlaat me niet"

Dat ze niet meer onder hetzelfde dak wonen

Voor hem om te komen en hem te vertellen dat hij weggaat

We schrijven niet hoe gelukkig we zijn

Geen liefdesliedje als je het hebt

Daarom, mijn liefste, schrijf ik niets over jou

Maak je geen zorgen