Les lendemains qui déchantent - Zazie

Demain, demain, ce sera mieux qu’aujourd’hui

On ira vite, on ira loin

Demain, demain, ce sera mieux, je me dis

Tout va changer, j’aimerais bien

Demain, demain, c’est moi qui mène ma vie

Pas cette vie qui ne mène à rien

Demain, demain, car j’ai la flemme aujourd’hui

Sauver la Terre, ça me dit rien

Demain, demain, nos cœurs encore à la traîne

Vont tracer leurs sillons sanglants

Un monde à nous, à ce point ressemblant

Toujours le même, toujours la haine

Demain, demain, les poches bien remplies

Pour le bonheur, dis-moi, c’est combien?

Demain, demain, c’est le progrès, je te dis

Le monde va mal mais moi, je vais bien

Demain, demain, on fera mieux, c’est promis

Plus gros les canons, visons plus loin!

Le nouveau genre, c’est le genre inhumain

À qui la mort ira si bien

Demain, demain, demain commence aujourd’hui

Ça va trop vite, ça va trop loin

Demain, demain, ce sera pire, je te dis

Ça sent la fuite, ça sent la fin

Morgen, morgen zal beter zijn dan vandaag

We gaan snel, we gaan ver

Morgen, morgen zal beter zijn, zeg ik tegen mezelf

Alles zal veranderen, ik wens

Morgen, morgen leid ik mijn leven

Niet dit leven dat tot niets leidt

Morgen, morgen, want ik ben lui vandaag

De aarde redden betekent niets voor mij

Morgen, morgen blijft ons hart nog steeds achter

Zullen hun bloedige groeven volgen

Een eigen wereld, zo gelijkaardig

Altijd hetzelfde, altijd haat

Morgen, morgen, zakken vol

Voor geluk, vertel me, hoeveel is het?

Morgen, morgen is vooruitgang, zeg ik je

De wereld is slecht, maar met mij gaat het goed

Morgen, morgen doen we het beter, dat beloven we

Grotere kanonnen, laten we verder mikken!

De nieuwe soort is de onmenselijke soort

Aan wie de dood zo goed zal gaan

Morgen, morgen, morgen begint vandaag

Het gaat te snel, het gaat te ver

Morgen, morgen zal erger zijn, zeg ik je

Het ruikt naar het lek, het ruikt naar het einde