Стерва - Юрий Лоза

Весенним днем с хорошенькой девчонкой

Пошел я в ЗАГС, от счастья чуть живой.

Она была в коротенькой юбчонке

И мне кивала молча головой.

Волшебным сном полгода пробежало.

Едва себя почувствовав женой,

Моя Джульетта выпустила жало.

Я понял, что связался с сатаной.

Припев:

Весь мир стал серым, серым, серым,

Как тюремная стена.

Ведь рядом стерва, стерва, стерва,

И она — моя жена.

Я не последний и не первый,

Кто несет свой тяжкий крест,

Кто знает, как выходят стервы,

Стервы, стервы, стервы, стервы,

Из хорошеньких невест.

Я, как ишак, пашу на трех работах,

В обед стою за финской колбасой,

Сгоняю за день я четыре пота,

Чтоб раскрутить достачи колесо.

Цветет жена и пухнет словно сдоба,

Ей все давай, давай, давай, давай.

И понял я, что нет любви до гроба,

А есть одни лишь громкие слова.

Припев

У нас ковер персидский в туалете,

Из хрусталя помойное ведро.

Пока жена на импортном балете,

Я разгружаю два вагона дров.

Как попугай я в тесной клетке заперт,

Зажат как вол в железные тиски.

Другой давно б от этой жизни запил,

А я же только вою от тоски!

Припев

Lentedag met een mooi meisje

Ik ging naar de burgerlijke stand, een beetje levend van geluk.

Ze was in een kort rokje

En knikte zwijgend haar hoofd naar mij.

Zes maanden gingen voorbij als een magische droom.

Zodra je je een vrouw voelt,

Mijn Juliet heeft een angel losgelaten.

Ik realiseerde me dat ik contact had opgenomen met Satan.

Refrein:

De hele wereld is grijs, grijs, grijs,

Als een gevangenismuur.

Er is tenslotte een teef, een teef, een teef,

En zij is mijn vrouw.

Ik ben niet de laatste en niet de eerste

Die zijn zware kruis draagt,

Wie weet hoe teven eruit komen

Teven, teven, teven, teven,

Van mooie bruiden.

Ik ploeg als een ezel drie banen,

Tijdens de lunch sta ik voor Finse worst,

Ik rijd vier keer per dag,

Om het wiel te laten draaien.

De vrouw bloeit en zwelt op als een muffin,

Kom op, kom op, kom op, kom op.

En ik realiseerde me dat er geen liefde tot het graf is,

En er zijn alleen grote woorden.

Refrein

We hebben een Perzisch tapijt in het toilet,

Een slop emmer gemaakt van kristal.

Terwijl de vrouw bij het geïmporteerde ballet is,

Ik ben twee wagonladingen brandhout aan het lossen.

Als een papegaai zit ik opgesloten in een krappe kooi,

Geklemd als een os in een ijzeren bankschroef.

Een ander lang geleden zou uit dit leven drinken,

En ik huil alleen maar van verlangen!

Refrein