Опять - Юрий Лоза

Опять над миром тучи хмурятся и скоро застучит по крышам дождь

Опять ты по продрогшим улицам размахивая сумочкой пройдешь

Опять злой ветер будет тужиться и все пытаться распахнуть твой плащ

Опять опять не хватит мужества и буду за углом стоять хоть плачь

Если б только ты могла понять

Как тебя мне хочется обнять,

Но снова в мертвой постели

Я говорю с твоей тенью

Словно со мною ты рядом

Ты рядом опять

Опять я вспоминаю мелочность и явную нелепость наших ссор

Опять я проклинаю немощьность свою и наш последний разговор

Опять передо мной навязчиво лицо твое манящее стоит

Опять мне не понятно как сорвались с губ слова жестокие мои

Если б только ты могла понять

Как тебя мне хочется обнять,

Но снова в мертвой постели

Я говорю с твоей тенью

Словно со мною ты рядом

Ты рядом опять

Опять над миром тучи хмурятся и скоро застучит по крышам дождь

Опять ты по продрогшим улицам размахивая сумочкой пройдешь

Опять не хватит сил просить прощенья простою я глядя тебе вслед

Опять забарабанит дождь осенний может быть уже последний по земле

По земле по земле

Opnieuw strijken de wolken over de wereld en binnenkort zal de regen op de daken slaan

Wederom loop je door de gekoelde straten zwaaiend met je handtas

Opnieuw zal de boze wind duwen en proberen je mantel te openen

Nogmaals, nogmaals, ik heb niet genoeg moed en ik zal om de hoek staan ​​zelfs huilen

Kon je het maar begrijpen

Wat wil ik je knuffelen

Maar weer in een dood bed

Ik praat tegen je schaduw

Het is alsof je naast me staat

Je bent weer in de buurt

Opnieuw herinner ik me de kleinzieligheid en de overduidelijke absurditeit van onze ruzies

Nogmaals, ik vervloek mijn zwakte en ons laatste gesprek

Weer obsessief voor me is je gezicht aanlokkelijk

Nogmaals, ik begrijp niet hoe mijn wrede woorden van mijn lippen kwamen

Kon je het maar begrijpen

Wat wil ik je knuffelen

Maar weer in een dood bed

Ik praat tegen je schaduw

Het is alsof je naast me staat

Je bent weer in de buurt

Opnieuw strijken de wolken over de wereld en binnenkort zal de regen op de daken slaan

Wederom loop je door de gekoelde straten zwaaiend met je handtas

Nogmaals, ik heb niet genoeg kracht om om vergeving te vragen, ik zorg gewoon voor je

Opnieuw zal de herfstregen trommelen, het kan al de laatste op aarde zijn

Door aarde door aarde