Стать чужими - Юлия Ковальчук

Пиши роман из наших судеб, —

Друзьями нас не назовёшь.

Что есть и что же с нами будет;

Где правда, где ложь, — не разберешь.

Вонзившись стрелою в моё сердце,

Ты был в нём, — будешь и есть;

И больше некуда деться от

Бессонных ночей, которых не счесть.

Припев:

Сердце моё, чувства мои — не остыли.

Просто скажи, как мы могли стать чужими?

Остаться, другого мне не нужно.

Про всё забыть, что помнила я.

Я стану ручною и не скучной;

-

Готова дышать лишь для тебя.

Ты вспомнишь о смысле моей жизни.

Что был в ней, но больше не здесь;

Когда найдёшь себя, милый —

Среди потерянных душ, которых не счесть!

Припев:

Сердце моё, чувства мои — не остыли.

Просто скажи, как мы могли стать чужими?

Я пытался оправдать себя, к чему это всё?

Каждый день, как вода, — время меня несёт.

Ничего не вернуть, назад нет пути.

Сердце хранит ответы, но мне их не найти.

Думал, что будет легче.

Верил, что время лечит;

Только не стало проще.

Значит, — до скорой встречи.

В буднях, привычно серых, в спящем живём режиме.

Были мы одним целым, стали совсем чужие.

Вроде бы вместе, вроде бы нет.

Вроде бы правда, вроде бы бред.

Тебя, по-привычке тянет на свет.

Я, лечу в темноту: в период ночей,

В период цветов, в период поделенных надвое снов.

Может стоило нам сохранить эту мечту?

Припев:

Сердце моё, чувства мои — не остыли.

Не остыли, нет!

Просто скажи, как мы могли стать чужими?

Ну, как мы могли?

Сердце моё, чувства мои — не остыли.

Не остыли, не остыли нет!

Просто скажи, как мы могли стать чужими?

Ну, как мы могли?

Сердце моё, чувства мои — не остыли.

Май, 2015.

Schrijf een roman over ons lot -

Je zult ons geen vrienden noemen.

Wat is en wat gaat er met ons gebeuren;

Waar is de waarheid, waar is de leugen, dat kun je niet zeggen.

Een pijl doorboren in mijn hart,

Je was erin, je zult zijn en eten;

En nergens anders heen

Slapeloze nachten die niet te tellen zijn.

Refrein:

Mijn hart, mijn gevoelens zijn niet bekoeld.

Vertel me eens, hoe kunnen we vreemden worden?

Blijf, ik heb geen andere nodig.

Vergeet alles wat ik me herinner.

Ik zal tam worden en niet saai;

-

Klaar om te ademen, speciaal voor jou.

Je zult je de zin van mijn leven herinneren.

Wat erin zat, maar er niet meer is;

Wanneer je jezelf vindt schat

Onder de verloren zielen die niet kunnen worden geteld!

Refrein:

Mijn hart, mijn gevoelens zijn niet bekoeld.

Vertel me eens, hoe kunnen we vreemden worden?

Ik probeerde mezelf te rechtvaardigen, waar is dit allemaal voor?

Elke dag, net als water, draagt ​​de tijd me.

Er is niets om terug te keren, er is geen weg terug.

Het hart slaat de antwoorden op, maar ik kan ze niet vinden.

Dacht dat het makkelijker zou zijn.

Ik geloofde dat tijd heelt;

Het werd er gewoon niet makkelijker op.

Dus tot ziens.

Op doordeweekse dagen, gewoonlijk grijs, leven we in de slaapstand.

We waren één geheel, we werden volkomen vreemden.

Het lijkt samen te zijn, het lijkt niet.

Het lijkt waar te zijn, het lijkt onzin.

Je wordt, als gewoonte, naar het licht getrokken.

Ik vlieg de duisternis in: tijdens de nachten,

In de periode van bloemen, in de periode van dromen in tweeën gedeeld.

Misschien hadden we deze droom moeten houden?

Refrein:

Mijn hart, mijn gevoelens zijn niet bekoeld.

Niet koud krijgen, nee!

Vertel me eens, hoe kunnen we vreemden worden?

Nou, hoe konden we?

Mijn hart, mijn gevoelens zijn niet bekoeld.

Niet koud worden, niet koud worden, nee!

Vertel me eens, hoe kunnen we vreemden worden?

Nou, hoe konden we?

Mijn hart, mijn gevoelens zijn niet bekoeld.

mei, 2015.