Звезда - Юлия Альбах

Из глубины веков одна звезда

Всем людям свет свой раздарила.

И в поражение своём, душа любви у неба попросила.

В потоке лет её страстей, и одиночеству комет.

Она несла свой сладкий грех,

Во славу всех людских утех.

И падая в ночи безмолвно.

Так непокорна высота.

Так бесконечно, так свободна.

Коснётся музыки душа.

Кому-то бог, кому-то всё.

Кому в забвенье тишина.

А её не надо ничего.

За ней такая высота!!!

Падаешь.

Ты просто падаешь.

Красиво и так высоко.

Чтобы подняться над всеми легко.

Падаешь.

Ты просто падаешь.

А-а.

Звезда.

Её полёт как откровенье.

Оваций миг над суетой.

И только жизнь как отраженье,

Скользит над раненой душой.

Устав от горестей сражений.

У края плачущих небес.

Ей непростили медь оркестра.

Волнуя тысячи сердец.

Она ушла.

И где-то там,

В другом пространстве мирозданий.

К нам возвратиться вновь она.

Под ликом чьих то ожиданий.

Кому-то бог.

Кому-то всё.

Кому в забвенье тишина.

А ей не надо ничего.

За ней такая высота!!!

Падаешь.

Ты просто падаешь.

Красиво и так высоко.

Чтобы подняться над всеми легко.

Падаешь.

Ты просто падаешь.

А-а.

Звезда.

Uit de diepten van eeuwen één ster

Ze gaf haar licht weg aan alle mensen.

En in zijn nederlaag vroeg de ziel de hemel om liefde.

In de stroom van jaren van haar passies, en de eenzaamheid van kometen.

Ze droeg haar zoete zonde

Tot eer van alle menselijke gemakken.

En stilletjes in de nacht vallen.

Onhandelbare hoogte dus.

Zo oneindig, zo vrij.

Raakt de muziek van de ziel.

Voor de een God, voor de ander alles.

Wie is in vergetelheid stilte.

En ze heeft niets nodig.

Achter haar is zo'n hoogte!!!

Je valt.

Je valt gewoon.

Mooi en zo hoog.

Boven alles uitstijgen is gemakkelijk.

Je valt.

Je valt gewoon.

Ah.

Ster.

Haar vlucht is als een openbaring.

Even een applausje over de drukte heen.

En alleen het leven als een weerspiegeling,

Glijdt over de gewonde ziel.

Moe van het verdriet van de gevechten.

Aan de rand van huilende luchten.

Het koper van het orkest werd haar niet vergeven.

Duizenden harten opwinden.

Ze ging weg.

En ergens daar

In een andere ruimte van universums.

Ze komt weer bij ons terug.

Onder het gezicht van iemands verwachtingen.

Iemands god.

Alles voor iemand.

Wie is in vergetelheid stilte.

En ze heeft niets nodig.

Achter haar is zo'n hoogte!!!

Je valt.

Je valt gewoon.

Mooi en zo hoog.

Boven alles uitstijgen is gemakkelijk.

Je valt.

Je valt gewoon.

Ah.

Ster.